De presentator tijdens het congres had gezegd dat Noren heel relaxed zijn, hij kon het weten als Italiaan met een Brits paspoort die al een hele tijd in Noorwegen woont. En ik moest er in de dagen na het congres regelmatig aan denken. Ik word blij van steden waar mensen ook door het rood licht lopen, denk ik. 
In de straten lees je overal gedichten, ook als je die niet snapt geeft het een fijn gevoel. Kunst is zo alom tegenwoordig in de stad maar ook de natuur. De zee en de fjorden natuurlijk, maar vooral ook dat er overal gezwommen kan worden. Tussen het prestigieuze Munch museum en Opera gebouw werd een openbaar strandje geïnstalleerd, mensen in bikini in het midden van de stad. 
Het mooie weer was gewoon zalig en de combinatie van midzomer en Pride week zorgden voor een uitgelaten sfeer. Spijtig genoeg dat die moest omslaan.
Uit het Munch museum kijk je naar deze gebouwen, je kan het moeilijk zien op de foto's maar er zaten mensen te eten op de groendaken, beneden waren mensen aan het zwemmen of zonnebaden. En dat allemaal midden in de stad, omringd door kantoorgebouwen. 

Heel veel standbeelden, in het groen en omringd door bloemen. 
Op zich weinig street art, maar hier en daar wel en ik was blij om deze terug te zien. Ik voelde me meteen weer wat meer thuis.