Op het naaiweekend voor de eerste lockdown maakte Nancy een parka en schreef ik me prompt in op de workshop bij Madeline De Stoffenmadam. Het zou augustus zijn en dat leek ideaal voor een parka, op tijd voor de herfst. Ik bestelde dry oilskin van Merchant&Mills in denimkleur en een grappige tricot met stokstaartjes als voering bij Madeline. Ik liet ook het patroon printen: liebe4us van Leni Punkt, een Duitse ontwerpster.  

De workshop werd, je raadt het al, uitgesteld en nog eens verplaatst door mezelf omwille van werkzaamheden op het spoor en dan weer uitgesteld en verplaatst en dan door toeval besefte ik dat ik toch op één van die inhaaldagen kon. De stof vond ik zonder problemen terug, het patroon niet en dat werd dus nog eens geprint. Ik volgde de instructies voor de voorbereiding, maar kon een aantal dingen ook niet plaatsen. Note to self: doe dat eens niet op het laatste moment #schaterlach

We waren met zes in de workshop en klaar voor een intensieve dag. De workshop begon al om 9u en om niks aan het toeval over te laten was ik op voorhand al naar Lier afgezakt. Lekker ontbijt en met wat meer uurtjes nachtrust leek me geen slecht idee. Ik moest nog een hoop dingen knippen in de kamer, dus dat zal een grappige vuilbak geworden zijn.
Eerste hindernis waren natuurlijk de paspelzakken. Dry oilskin is niet moeilijk om mee te werken, maar geen fan van naaldjes natuurlijk. Het kan alleen wat stug aanvoelen en ik moet zeggen dat het toch al gauw hele lappen stof zijn in mijn maat. Ik koos voor maat 50, op basis van de heupwijdte. Aan de schouders had ik kunnen versmallen, maar ik ben ook fan van truien, dus besloot ik me de moeite te besparen en voor één maat te gaan. 

De stokstaartjes zijn tricot en kregen dus wat plakkatoen om de rek er uit te halen, voor de mouwen koos ik voor een gladde witte voering. Achteraf bekeken zie je dat wel door de raglan en heb ik er nu misschien wat spijt van dat ik toch niet dat kleine ongemak erbij heb genomen.