Ik koos Bea voor deze Linkparty. Het is een culotte, zoals dit tegenwoordig heet. Maar ik zeg broekrok, want het is wel wat meer dan een slipje. #schaterlach

Ik maakte al eerder de jupe-culotte uit Dressed le livre, die ik dan verleng tot een lange broek en ik ben wel blij van het patroon. Misschien dus wat vreemd om er nog eentje te kiezen. Voor de styling kozen ze bij Fibremood voor nepleder en ruitjes. En het was dat nepleder die een belletje deed rinkelen.

Toen ik 16 was droomde ik van een zwarte lederen broek, een rode moto en een tattoo. Ik ben 42 en heb ondertussen twee tattoos, mijn motorijbroek verkocht ik met veel twijfels maar het is wel uitgesloten dat ik zelf ga rijden en mee rijden was nu ook geen groot succes. In mijn voorraad zit een lap zwart nepleder. Ik kocht het met het idee een rok van te maken en het was dus afwachten of het voldoende zou zijn. Ik vond de lap niet, maar ik kwam wel een lap rode nepleder tegen. Ik herinner me dat ik de stof in de bakstenen winkel bij Madeline De Stoffenmadam kocht, dus ik moet er voor een workshop zijn geweest. En ik herinner me ook wel jasje ik er uit wou maken. Het jasje is nog steeds niet gemaakt, want ik twijfelde toen aan mijn kunnen. 
Het was voldoende voor Bea, op voorwaarde dat ik me aan de lengte van het patroon hield. Ik legde het op het andere patroon en hield het voor me, alvorens ik besloot om te knippen. Bea heeft een specifieke sluiting, geen rits maar knopen. De taille moet perfect zitten en op basis daarvan moest ik een 48 maken. De modellen in het boekje dragen alle twee een 36. Ik vond het vreselijk moeilijk om in te schatten hoe het zou staan bij iemand van mijn afmetingen en ik val dan nog in de confectiematen. Na het stikken van de broekspijpen moest ik passen, het werd mijn sneak peek van afgelopen weekend. De zijkant van de bea zonder tailleband. 
Tegen de zondagavond kon ik ook passen met de tailleband en zelfs de broek dragen om mijn afhaalmaaltijd op te halen. Ideaal om al eens te voelen hoe het zit. 
Ik werkte de rand van de broekspijpen niet af, ik zag dat nog iemand het zo had gedaan en ik besloot dat ik het zou proberen. Omzomen is rap gebeurd. Met het thuiswerken was het mogelijk om tussen twee vergaderingen naar de zolder te lopen om een foto in daglicht te nemen. De kleur van mijn zetel zorgt voor teveel camouflage en geef toe, een witte achtergrond is beter. 

Ook schoenen zijn beter. Ook al loop ik thuis op mijn blote voeten of kousen rond. Vermoedelijk zou ik er kousen onder doen als ik buiten ga, maar zo heeft het ook wel iets. Misschien voor een warme herfstdag. 
De sluiting zijn knopen en drukknopen in de tailleband. Bea gaat nipt over mijn heupen, maar zit wel goed. Ik hou van de plooien en de snit. Ik merkte wel dat ik de knopen wat verder kan zetten en de tailleband wat strakker kan. 
Ik liet de versteviging achterwege omdat ik niet goed wist wat ik met deze stof kon gebruiken en je merkt het wel wat in de tailleband. Het is voldoende stevig maar geeft toch ook wel een beetje mee. Ik hoop dat het verplaatsen van de knopen dit gaat ondervangen. Op mijn blote voeten lijkt Bea wat door te hangen en ongelijk te zijn. Met mijn laarzen aan lijkt het eerder gezichtsbedrog.

Ik heb een tante Bea en ik vond haar als kind altijd wel cool, ze droeg ook leren broeken. Deze zou ik haar zeker zien dragen. Ik ben er alvast heel blij mee. Het rode nepleder staat redelijk stoer maar voelt ook wel als mij. Met mijn grijze wollen trui of zelfs mijn zwarte vind ik het een mooie combi van stoer en zacht. Ik overweeg een versie in jeans, met dezelfde lengte. Ik dacht nog aan een nieuwe top of t-shirt uit het nummer, maar ik borg mijn plannen op om dit nog voor de deadline van deze linkparty te doen. Als abonnee lag het nummer immers al in mijn brievenbus voor het weekend en doken hier en daar ook al creaties op van personen die niet deelnemen aan de linkparty en dus niet moesten wachten.