Dag 20 - in mijn cocon

Met het verlengen van de maatregelen lijkt het ook steeds langer geleden dat ik nog naar Brussel ging werken, een terrasje deed met een vrie...

Met het verlengen van de maatregelen lijkt het ook steeds langer geleden dat ik nog naar Brussel ging werken, een terrasje deed met een vriendin of in een theaterzaal enthousiast applaudisseerde. Ik besefte langzaam wat dit allemaal voor mij betekent en moest wat zoeken nu het er niet meer is en niet duidelijk is wanneer het weer komt. "Voor de zomer zitten wij weer op een terras," zei de vriendin vorige week aan de telefoon.

Ik moet toegeven dat ik die eerste weken wat overweldigd was. Te veel nieuws, te veel richtlijnen, te veel prikkels, te veel opties,... Ik moest gisteren daar aan denken toen ik Ellens woorden las en ik schreef me meteen uit de dagelijkse yoga-mail. Nee, vandaag wil ik geen meditatie-oefeningen doen of oefeningen tegen stijve schouders. Ik wil gewoon mijn ding doen. En misschien is dat niet eens zo heel veel.

Ik haalde zaterdag een bakje groenten af via de oprit van iemand in de buurt. Achteraf schreef ik netjes het bedrag over en ik hoop dat iedereen dat doet, zodat er nog geleverd wordt in Gent. Onderweg ontmoette ik nog mensen die hun portie vitaminen gingen ophalen. Een man vroeg vanop de fiets waar hij moest zijn. We moesten lachen en de zon scheen. Hoe simpel kan het soms zijn? 
Ik naaide op vraag drie maskertjes voor een vrouw in de buurt. Ik snotter nog wat, maar ik heb geen koorts en geen andere symptomen. Ik kreeg de vraag van een gemeenschappelijke vriend en hij ging haar verwittigen om ze eerst heel goed te wassen enzo. Ik deed mijn best om mijn handen extra te wassen en had zelf ook een maskertje aan, maar ik wil niemand besmetten. 
Ik ontdekte dat ik nog iets kon aanvangen met dat zakje rijst dat al zo lang in mijn voorraadpotten zit. Ik zette een paar extra ingrediënten op het boodschappenlijstje en daar haalde ik een heerlijke rijstschotel uit de oven, naar een recept van Ottolenghi. Uit het boek simpel voor het geval je het ook hebt staan in je boekenkast. 
Ik denk dat iedereen wel aan het koken of het bakken is geslagen en dat werkt nu iets meer aanstekelijk bij mij dan de yoga, moet ik toegeven. Dus bakte ik pannenkoeken en kwam die rijst nog eens uit de oven, want er staat ook rode rijst in de kast. Minder geslaagd qua kleureneffect maar even lekker.
Ik had vorige week een goede week om wat meer te bewegen, maar ik had me vooral voorgenomen om het weekend wat meer te bewegen. Zondag nam de rebel het over en bleef ik een hele dag in pyjama voor de buis hangen, ja, ik bleef in mijn kot, dat wel. Maar ik heb er ook enorm veel deugd van gehad. En met die royale portie spinazie die ook in mijn bakje zat ging ik alvast eens verder neuzen tussen mijn kookboeken, het werd pasta carbonara zoals Madame Zsazsa die maakt met spinazie. Honger zal ik alvast niet lijden, in mijn cocon. En alle moetjes heb ik terug buiten gezet. Ik lees dat boek wel uit wanneer het me uitkomt en als ik wil bewegen, vind ik wel een extra filmpje, ergens on the interweb.

You Might Also Like

0 reacties