Maar ik miste dus een museum voor schone kunsten ofzo. Het museum van Manchester wordt verbouwd en ik had geen zin in het oude Egypte of fossielen, maar zo wat schilderijen wilde ik wel. Alleen vond ik dat niet op mijn kaart. Ik herinnerde me wel de Art Gallery en ik besloot daar eens een kijkje te gaan nemen.

Ik had iets gelezen over een tentoonstelling met tekeningen van Leonardo da Vinci. Aan de ingang waarschuwde men mij om deze eerst te doen omdat het drukker aan het worden was. Ik besloot echter eerst Speech Acts: reflection - imagination - repetition te gaan zien.


De tentoonstelling maakte indruk en het werd me ook duidelijk dat dit het museum was dat ik gezocht had, maar alleen niet geassocieerd met de naam. Spijtig genoeg had ik die dag niet veel tijd en dus liet ik de rij bij da Vinci voor wat ze was. Ik besloot echter 's anderendaags terug te komen. Temeer omdat het museum bij de dokken tussen twee tentoonstellingen zat en het weer me er nogal onbetrouwbaar uit zag om veel buiten te lopen. Ik was vroeg genoeg bij da Vinci en ze hadden gelijk om zo lang aan te schuiven voor twaalf tekeningen. Bijna allemaal ging het over de anatomie van het menselijk lichaam, veel details, maar ook zo mooi.


Een grote tentoonstelling bracht het werk van Martin Parr, hij kwam naar Manchester om fotografie te studeren in de jaren zeventig. Ook later maakte hij er foto's, bijvoorbeeld in de winkels. In 2018 maakte hij een nieuwe reportage, ook in wijken die in de jaren zeventig niet bestonden.
 Hij fotografeerde verschillende mensen op straat of op café. Op die manier legt hij een mooi beeld van de periode en de stad vast.



Het museum bevat ook een collectie schilderijen uit de romantieken de barok. Ik hou van dergelijke grote schilderijen en werd nu extra uitgedaagd omdat ik merkte dat er doorheen het museum ook feministische interventies waren. Zo kon ik lezen over het ideaalbeeld van vrouwen in de romantiek en het patriarchaat. Op de soundcloud hoor je een dergelijke interventie over Hylas and the Nymphs door een kunsthistorica en feministische classicist.

Zonder twijfel de mooiste bibliotheek die ik ooit zag is de Rylands bibliotheek. De bibliotheek werd naar een man genoemd maar eigenlijk werd de collectie door een vrouw samengesteld en dat betekent ook dat er een paar minder voor de hand liggende werken te vinden zijn, zoals boeken over de seksualiteit van de vrouw.