EYF2019

Voor mij duurde EYF de volledige vijf dagen. Ik had een workshop op woensdag en ik ging die avond naar de breiavond in Akva. Op donderdag d...

Voor mij duurde EYF de volledige vijf dagen. Ik had een workshop op woensdag en ik ging die avond naar de breiavond in Akva. Op donderdag deed ik mijn boodschappen. Dankzij de workshop kon ik elke dag om 9u binnen, een uur voor de andere bezoekers. Ik was alleen van plan om dit op donderdag te doen omdat ik enkele speciallekes wou. Maar door een brandalarm in het hotel was ik er op vrijdag ook vroeg bij. Op zaterdag had ik nog een workshop en op zondag had ik een ticket voor Make:wool.  

Ik had geen angst dat ik me zou vervelen, ik vind het wel leuk om gewoon rustig te kunnen rondlopen, foto's te nemen, mensen te zien en wat te zitten breien in de Baron zaal of de Marquee. Ik had een lijstje, toch een beetje en één van de dingen was een streng sokkenwol bij The Knitting Goddess. Ik kocht er vorig jaar een heerlijke streng britsock in magenta en met het bolletje ging ik op zoek naar een bijpassende kleur. Joy vond het wel een leuk spelletje en ik koos uiteindelijk twee strengen britsock en ook een nieuwe projecttas uit linnen (want minder belastend voor het milieu dan katoen).
Op elke stand is wel iets moois te vinden, en zo'n wand vol kleuren gaat nooit vervelen. Ginger Twist kan je bezoeken in Edinburgh en ze verft zelf haar wol.
 Ook Saskia van Ja, wol, uit Rotterdam had zelfgeverfde wol mee. En een hoop andere dingen. Bij Beyond measure kocht ik een tweede armband.
 Loop uit Londen had heerlijke kleurtjes wol mee en ook het nieuwe boek van Isager. Op hun stand kon je ook de samples van Interpretation 6 en PomPom vinden. Zo viel mijn oog op een detail dat ik nog niet op de foto's had opgemerkt en komt de trui wat hoger in mijn lijstje te staan.

John Arbon heeft een reeks "knit by number", zoals het verven op kleur en ja, die wand is een streling voor het oog. Ze hadden ook nieuw sokkengaren mee en een speciale collectie cocktail kleuren voor het festival. De cocktails hadden op mijn lijstje gestaan, maar toen ik ze in het echt zag liet ik ze hangen. Misschien ook omdat andere dingen die niet op het lijstje stonden ondertussen mee naar huis gingen komen.

 Biches et buches is een merk waar ik vaak wel iets over lees of zie maar dat ik eigenlijk nog niet tegengekomen was. Het was hun eerste keer op het festival.
Iona is een oude bekende voor mij en zij stonden in de "wol-afdeling". Dit jaar was er geen podcast lounge en de ruimte werd ingenomen door de meer woolly wools. Het was evengoed een plezier om hier rond te lopen en zeker een misverstand dat het hier enkel om witte of bruine wol ging.
 Rauwerk komt uit Duitsland. En ook hier veel kleurtjes naast de natuurlijke kleuren.
 Bij Ardalanish stonden deze bobijnen naar mij te lachen, maar ik heb hen weten te negeren. Al was het niet makkelijk.
Ook bij Garthenor keek ik mijn ogen uit. Ik hou wel van het idee van natuurlijke kleuren, maar ik hou niet van bruin. Louise van Knitbritish die hielp op de stand van Uist keek verschrikt. "Brown, but Patricia, look at that luscious colour..." Ik haalde mijn neus op en we moesten eens goed lachen. Ik vind dat de kleur me niet staat, maar tegelijkertijd zijn er al een paar uitzonderingen op gekomen.
Ysolda had opnieuw een aparte ruimte en het was er vaak heel druk. Ze organiseerde ook pop-ups en kreeg hulp van bekende gezichten. Er waren boeken en wol, een droom.
Ik koos er kleuren voor mijn marit uit Laine. De tuku wool wordt ook in het patroon gebruikt en het rek lonkte dan ook. Ik was het eerst niet van plan omdat ik in mijn voorraad een alternatief had gevonden, maar de kleurcombinatie die ik in mijn hoofd had was toch net iets dwingender. Het hielp ook niet dat Bex daar rond liep met haar versie van marit, maar ze was wel heel behulpzaam om me te helpen kiezen.
 Toft heeft nog steeds de schattigste knuffelbeesten en leerde deze keer ook mensen haken.
Bij Eden Cottage Yarn waren deze mini's gewoonweg snoepjes om naar te kijken. Ik droeg mijn sokken in hun wol en ook na een paar wasbeurten pluizen ze nog niet. Ik droeg ook sokken van Undercover Otter, waar ik wel een streng mee naar huis bracht en ook bij Old Maiden Aunt en Countess Ablaze kon ik niet weerstaan. Ook al was ik bij die laatste ook al in Manchester langs geweest.
 Niet elke stand verkoopt wol, bij Weft blown worden weefgetouwen en spinnewielen verkocht. Gelukkig zijn die dingen vaak zo groot dat ik niet weet hoe ik ze met het vliegtuig zou moeten vervoeren.
Maar de spindles bij Spincity zien er dan weer als lollies uit waardoor de verleiding toch wel toeneemt. Bovendien demonstreren de dames voortdurend hoe makkelijk het wel is. Door hun opvallende kledij kan je er ook moeilijk naast kijken en de magie van die ronddraaiende tol... Maar nee, ik ben braaf geweest.
 Hey Mama Wolf had naast haar wol ook tassen van Minuk bij.
 Op de stand van Marie Wallin kon je het mooie kleurwerk bewonderen. Telkens ik er passeerde vertraagde ik wel een beetje om die pracht te kunnen bewonderen.
 Jamieson & Smith had alle kleurtjes bij.
Bij Stephen en Penelope was het altijd druk op de stand en Stephen had een speciale wachtrij voor foto's en knuffels. Dit jaar waren er drie Nederlandse wolwinkels vertegenwoordigd op het festival en aangezien deze al wat bereikbaarder zijn was dat wel een beetje afwachten bij het zien van de lijst van verkopers. Maar tegelijkertijd zijn ze alle drie zo verschillend en brachten ze ook speciale goodies mee voor het festival dat ik mijn initiële twijfel al snel weer vergeten was.
Bij Coopknits kon je moeilijk om de sokken heen kijken. Ze ontwerpt zelf sokken en verkoopt ook haar eigen sokkenwol. In Gent kan je die trouwens te krijgen bij Haggis & Tweed. Ik had sokkenblokkers op mijn lijstje staan, maar vond niet wat ik zocht. En eigenlijk zou ik dat waarschijnlijk ook alleen voor instagram foto's gebruiken.
Triskelion heeft ongelooflijk mooie kleuren en je kan die op de verschillende diktes kopen. Ik heb nog wat strengen van hem in mijn voorraad en hield het dus op een foto.

Ik heb het gevoel dat ik jullie overstelpt heb met foto's maar eerlijk, het is nog maar een fractie en zeker niet eens een selectie van mijn favorieten ofzo. Of waar ik allemaal iets gekocht heb. De marktplaats was een mooie combinatie van mij bekende en onbekende merken. Ik kan me moeilijk vinden in de opmerking dat het wel wat meer mag zijn of andere festivals meer verkopers hebben. Het is de vijfde keer dat ik ga en ik moet toegeven dat ik op donderdag compleet overdonderd was en eigenlijk niet goed wist waar eerst te kijken. Het voelde alsof ik er voor de eerste keer was. Er waren dus een aantal impulsieve aankopen, maar eigenlijk waren die ook wel wat beredeneerd. Veel ontwerpers lanceerden nieuwe patronen voor het festival of er waren interessante samenwerkingen die op het festival in primeur gingen. Ik ontdekte die zo wat gaandeweg toen ik al in het Verenigd Koninkrijk was en dat zorgde voor keuzestress. Ik kwam die eerste dag "thuis" met veel wol en toen ik het naast mijn rugzak zag twijfelde ik toch even. Maar ik had ingecheckte bagage en alles kon perfect mee. Ik hield zelfs heel koppig plaats over in mijn rugzak om op zondag ook nog wol te kunnen kopen. Dus op vrijdag beperkte ik mijn aankopen tot één enkele streng die in mijn sjakosse paste en op zaterdag kocht ik niks. 



You Might Also Like

1 reacties

  1. Wat mij betreft geen overload, maar genoten van je foto's, je verhalen, de veelheid aan kleuren... heerlijk :-)

    BeantwoordenVerwijderen