WIPWednesday: blank canvas

Ik schreef vorige week over mijn EYF-trui, de tweede eigenlijk, al twijfel ik of ik de eerste wel mee neem. Het zou wel eens te warm kunne...

Ik schreef vorige week over mijn EYF-trui, de tweede eigenlijk, al twijfel ik of ik de eerste wel mee neem. Het zou wel eens te warm kunnen zijn voor een dikke trui met veel kleurbreiwerk.

Deze trui neem ik sowieso mee. Ik brei deze trui als deel van YsoldasweaterKAL en de fieldwork make-along van Knitbritish. Het patroon is blank canvas van Ysolda en de wol komt van Lammermuir die opnieuw een verkoper is op zondag.

Na een valse start breide ik vlot verder. Ik verbaas me steeds over de wol. De steken zijn niet overduidelijk zichtbaar, al zie je de meerderingen en minderingen die in dit patroon in het midden zitten en niet aan de zijkanten, wel duidelijk. De wol is 100% wol, het klinkt wat vreemd om het zo te schrijven, maar ook in het Nederlands gebruiken we het woord wol te pas en te onpas. Het kan zowel garen (yarn) betekenen als wol (wool), wat van een schaap komt.

Deze wol komt van Shetland schapen, een ras dat ook gebruikt wordt bij Jamieson & Smith, een merk dat vaak bij kleurbreiwerk wordt gebruikt en dat ik eerder ook al gebruikte. Deze wol voelt eerder hard aan, pas na herhaaldelijk wassen voelt ze zachter. Ik had eerst mijn twijfels bij een sjaal in J&S omdat mijn huid in de winter gevoelig kan zijn. Nadat mijn sjaal meerdere keren gewassen is, merk ik dat ik de hap steeds vaker neem, zeker bij koude dagen met een gure wind en vochtigheid in de lucht. De wol vangt de koude en de vochtigheid op en ik blijf lekker warm.

Bij deze wol van Lammermuir heb ik dit niet. De wol voelt verrassend zacht aan, ook al komt ze van dezelfde schapensoort. De kleur is grijs, een natuurlijke ongeverfde kleur. Vaak betekent een natuurlijke kleur ook een bruine tint, een kleur die me minder staat.

De mouwen waren een ideaal project om mee op de trein te nemen, maar eens de trui en de mouwen samengevoegd zijn, wordt het me iets te zwaar en omvangrijk om mee te nemen. Ik breide dus vooral thuis verder, telkens de steken tussen de markeerders tellen. De rijen worden korter, maar toch lijkt het niet zo snel op te schieten. Nu een fout maken is wel een kruik die ik liever aan me laat voorbij gaan. Het vraagt meteen dat je een aantal rijen uithaalt, want het is moeilijker om foutjes in de raglan weg te moffelen.

Louise van Knitbritish stelde 17/3 als de deadline van de fieldwork make-along. Het blocken hoefde nog niet, maar al het breiwerk moet tegen dan wel gedaan zijn. Bij Ysolda krijgen we tot het einde van de maand en ik weet nu al dat het verleidelijk is om één van haar andere patronen op te zetten.

You Might Also Like

0 reacties