Als iemand me vraagt naar een tip in Gent om iets leuks te doen, is de kans groot dat ik het Guislainmuseum zeg. Het museum ademt rust uit. De binnentuin is rustig, de gangen zijn statig. Maar de collectie nodigt je uit tot nadenken, confronteert je met bepaalde ideeën,... Het gesprek dat ik had ten tijde van de reeks op Gentblogt "wat is uw favoriete kunstwerk?" is me steeds bij gebleven. Het is een plek waar ik graag kom en waar ik naar mijn gevoel te weinig kom. Gelukkig doen ze ook mee aan de Museumpass en nu heb ik dus echt geen excuus meer.

Tot 23 september loopt er Zomergasten, een selectie van werken gemaakt door psychiatrische patiënten op diverse plekken. Zo is het ouderlijk huis van Jan Hoet in Geel sinds 2004 Kunsthuis Yellow Arts, waar kunstenaars met een psychische kwetsbaarheid terecht kunnen. Galerie Atelier Herenplaats is dan weer een Rotterdamse initiatief, dat kunstenaars met een verstandelijke beperking of psychiatrische achtergrond ruimte voor experiment biedt. Verder zijn er nog twee initiatieven: het Vijfde Seizoen, verbonden aan de instelling Willem Arntsz Hoeve in Utrecht en Stichting Beautiful Distress, verbonden aan de psychiatrische instelling Kings County. De initiatiefnemers nodigen per seizoen één of meerdere, bekende of minder bekende kunstenaars uit voor een residentie van drie maanden. In Nederland doen ze dit al sinds 1998, in New York pas vanaf 2014.

Met dit gegeven weet je meteen dat dit een tentoonstelling wordt om je vooroordelen over psychiatrie aan te vallen. Soms heel overduidelijk, soms een beetje venijnig. Elk van de kunstenaars neemt het ook anders aan. Neem nu Annemiek Vera (Het Vijfde Seizoen) die aan de slag ging met historische zwart-wit-foto's van patiënten. In het verleden probeerden dokters via het beschrijven van uiterlijke kenmerken wel eens de mentale toestand van een patiënt vast te stellen. Door het vergroten en inkleuren van die foto's geeft Annemiek Vera de patiënten als het ware een nieuwe identiteit. Ik vond het beeld heel aangrijpend.

Andere kunstenaars gaan echt in dialoog met de patiënten, ze worden geraakt door hun verhaal of focussen op een specifiek aspect. Lisette Verkerk werkte rond automutilatie bij patiënten, ze won hun vertrouwen en mocht de littekens met polaroids vastleggen. Achter de foto's schuilen verhalen van isolement en zelfbeschadiging.

Het is zeker niet allemaal kommer en kwel in de tentoonstelling. Heel vrolijk vond ik de bewerkingen van klassieke taferelen met kleurrijke bellen en andere surrealistische voorwerpen. Van deze heb ik de kunstenaar blijkbaar niet genoteerd, maar je krijgt wel een idee.
 Mijn absolute favoriet zijn misschien wel de mannetjes van Maarten Wendrich. De man met de emmers is de affiche van de tentoonstelling, maar er zijn nog andere opgenomen in de tentoonstelling. De kunstenaar maakt foto's van zichzelf in deze verschillende poses en zet dit nadien om in de lijntekening. Het gaat steeds om redelijk absurdistische situaties met alledaagse gebruiksvoorwerpen, maar ze vormen wel een weergave van zijn eigen leven en gemoedstoestand.
 
Natuurlijk is het niet mogelijk om elk van de kunstenaars of kunstwerken toe te lichten, maar ik hoop dat het wel goesting heeft gegeven om eens langs te gaan in het museum Dr. Guislain, moet u eigenlijk zeker eens doen! Zomergasten vond ik een heel toegankelijke en intrigerende tentoonstelling.

Zomergasten, in Museum Dr. Guislain, nog tot 23 september. Gesloten op maandag, dinsdag - vrijdag (9u - 17u), zaterdag - zondag (13u -17u), 8 euro, diverse reductietarieven.

Deze post komt ook op Gentse blogjes.