Nadien zakte ik af naar Café de Loge. Het was eerder in de week al een goede stopplaats gebleken en gisteren was niet anders. Tegen beter weten in stond er niet voor de eerste keer. Ze zijn al vijf jaar bezig en brengen Nederlandstalige akoestische muziek. Ik had geen idee wat ik kon verwachten en was aangenaam verrast. De teksten waren goed gevonden, de muziek was aanstekelijk. Afsluiter was hun nieuwe single "Laat je zelf wenen".
Nadien zakte ik voor een laatste keer af naar het Walter De Buckplein. Ik wou er PJDS zien. Ik denk niet dat ik hem ooit live aan het werk heb gezien en het is ook al wel een eeuwigheid geleden dat ik hem nog volgde. Nochtans heeft hij met Sirens een nieuwe plaat uit. Afgaande op het concert is het zeker eentje om nog eens te beluisteren. Ik vond het heerlijk, zijn stem, de muziek. Het plein oogde maar leegjes en rustig. Krachten sparen voor wat nog komen ging? Of al te vermoeid?
Als afsluiter kozen we Kenji Minogue. Alleen hadden zij voor die avond iets anders in gedachten. Ze wilden hun echte gelaat tonen, dus kregen we M I Amish te zien op het Sint-Baafsplein. Met een akoestische versie van "Naam Familienaam". Het is hilarisch. Gelukkig kan je ook Amish zijn in bijberoep en ontpoppen de dames zich tot hun eigenste zelve. Ondertussen is het op het podium één en al bedrijvigheid: breien en timmeren. De beats knallen en er mag gedanst worden. Ze moesten het mij geen twee keer zeggen.

Het was, wat mij betreft, een mooie editie deze Gentse feesten.

Dit postje komt ook op Gentse blogjes.