Het lijkt best lang om hier een hele dag mee bezig te zijn maar ik kan je nu al verklappen dat de tijd is voorbij gevlogen en niet omdat we zoveel gekletst hebben. Bij momenten was het echt stil en kon je het muziekje van één van de installaties in het museum horen. Meestal werd de stilte ook wel doorbroken omdat iemand zuchtte hoe eentonig dat geluidje toch wel is.
Ik bleef wat hangen in het kleurenpalet en vulde mijn tweede blad op, zoals Eva gesuggereerd had. Het werd een geduldig werkje en ik was maar zo zo content. Eva zei dat ze iets anders had bedoeld, meer in waaiers (of hoe ik het ook moet omschrijven).
En dat werd meteen de manier waarop ik dat derde blad ging invullen, in verschillende lagen, in tinten roze. Nog steeds druk naar mijn smaak, maar het gaat alleszins een stuk sneller om te naaien.