"En goed instagrammen he", ik zag hem efkes heel snel, nadat hij foto's had gemaakt en voor hij die ging selecteren enzo. Ik was nog op werkmails aan het antwoorden en bedacht toen dat het genoeg was. En beantwoordde er nog een paar.

Gisteren startte Gent Jazz en ik bedacht hoe ik de voorbije jaren me dan voorbereidde met lijstjes en opzoekingswerk. Ik haastte me naar de tent, schreef van alles in een notitieboekje en werkte 's ochtends aan de tekst. Ik stuurde sms'en voor een foto van de schoenen ofzo. Good times en toch mis ik het stressgedeelte niet. Ik ga vier keer dit jaar, wat best veel is en sommige avonden zijn nogal impulsief gepland. "Die wil ik wel eens zien... waarom niet?" De Bijloke is zowat mijn achtertuin. Ik heb weinig opgezocht van de andere groepen die die dagen komen, geen YouTube opzoekingswerk, geen recensies van recente cd's gelezen, gewoon op ontdekking.

Ik was er vroeg bij want amper een dag ofzo ervoor bleek dat Khadja Bonnet opende. Ze stond ook geprogrammeerd op Best Kept Secret en was bij de voorbereiding naar voren gekomen. Het nummer uit de playlist lijkt op Woman in love van Barbara Streisand. Althans de eerste vier noten, het is voer voor specialisten.  Het zorgde voor de nodige hilariteit wel en zorgde voor de hashtag "wij noemen haar barbara" waar ik dan ook reactie op kreeg op facebook. We hoorden haar fantastische stem toen we met onze voeten in het water stonden. De tent stond stampvol en wij hadden behoefte aan wat afkoeling. Gisteren zag ik haar in ideale omstandigheden. Als duo. Haar stem is gewoon prachtig! En ze heeft ook nog eens humor. "We gaan het meest gecoverde nummer of all times spelen, dus ik ben er zeker van dat jullie het kennen..."

De funk van Miles Mosley liet ik passeren (dat is dan het voordeel van niet meer te schrijven) maar Gogo Penguin was pure liefde van bij de eerste noten. Dit trio uit Manchester stond eerder in de tent op de Bijloke en had er zin in. Hun muziek werkte heel aanstekelijk. Er werd volop gedanst door de mensen die waren komen opdagen. Een contrabas, een piano en een drummer. En toch leek het of er meer volk op het podium stond. En het grappige was dat de mannen die voor me stonden ook "Ruby Ruby" zongen en ik dus weet waar ik ze dit weekend ook ga tegenkomen.

En dan was er Grace Jones... Gent Jazz plant elk jaar wel een diva (en ik herinner me dat ik deze zin vaak schreef op die blog) en dat kan twee kanten uit: een gigantisch spektakel met het dak dat van de tent gaat of een zware teleurstelling met veel oplapwerk van de band.

Nu weet ik het niet goed, tenzij "U was een fijn publiek". Zelfs al begon ze een kwartier te laat en viel de show stil achter zowat elk nummer omdat ze iets vestimentair moest veranderen en de band niet verder speelde. Ze probeerde nog wel ertussen te praten of te zingen maar de dynamiek uit de show ging wat verloren. Tijdens de nummers stond ze er, een excentrieke diva. Het publiek was laaiend enthousiast om dan weer even een pauze in te lassen.

Ze droeg een korset en was volledig in bodypaint. Haar borsten waren bloot en ze wisselde van hoofddeksel of extra accessoires. We kregen een mannelijke paaldanser tijdens een nummer dat haar aan haar jeugd deed denken, glitters via luchtkanonnen, de zangeres die dichter bij het publiek kwam op de schouders van een security man en haar grote hits.

Tijdens slave to the rhythm, waarmee ze haar set eindigde, slaagde ze erin te hoelahoepen, niet een beetje, maar heel het nummer, in verschillende tempo's en danste ze ook nog. Wat een vrouw!

Nieuw dit jaar is dat Gent Jazz cashless is gegaan. Je krijgt een kaart bij de ingang, tenzij je online al bestelde. Het zorgde voor lange rijen om die kaarten op te laden. Je kan je kaart thuis ook opladen (tip) en je moet ze best wel registreren. Je krijgt de overschot niet terug maar kan het gebruiken op Jazz Middelheim of Gent Jazz volgend jaar. Handig misschien als je meerdere keren gaat, maar eigenlijk niet zo leuk als je maar één keer gaat. Best Kept werkte gewoon met bancontact, iedereen heeft die kaart en er is geen overschot.