Best Kept Secret

Het was een beetje een flauwe grap dat het Best Kept Secret festival toch niet zo secret was. Het festival is gegroeid op heel korte tijd e...

Het was een beetje een flauwe grap dat het Best Kept Secret festival toch niet zo secret was. Het festival is gegroeid op heel korte tijd en kent een zekere hype. De ticketverkoop ging als een trein. Pun intented. Ik zat op de trein toen de tickets online kwamen en dankzij mijn fantastische vrienden kon ik mee. Meer nog, ze zouden me wel komen halen met de auto en ik kon in hetzelfde hotel blijven. Ik zag het volledig zitten. 

Het bekend worden van de namen leek wat te lang te duren, de resultaten waren niet echt wat sommigen gehoopt hadden. Een ander koppel haakte af, veel mensen wisselden tickets. Al is de vraag natuurlijk waarom. Het blijft zot om in november al tickets voor juni te kopen. Er kan zo veel gebeuren. 
Het weekend was het prachtig weer. En het festivalterrein is gewoon sprookjesachtig, met dat meer, de zon die ondergaat, lampionnen in het bos waar de eetkraampjes staan,... En geen reclame, echt geen reclame, geen borden die aandacht schreeuwen, geen projecties tussen optredens door, geen flyers, niks, echt niks.
Behalve dat mijn vrienden zowat eigenlijk de hele logistiek van het festival regelden, wist ik ook wel dat ze de muziek zouden opzoeken en een selectie maken. In de auto begon het, wat wou ik zien en had ik een planning? Ik had wel de playlist beluisterd en had een hoop dingen die ik wel wou zien, maar vaak ook geen voorkeur. Ik liet het een beetje over mij komen.

Ik had natuurlijk een aantal voor de hand liggende voorkeuren: Agnes Obel (niet gelukt door langere autorit) en Millionaire (Oh my God), Soulwax (Oh yes!), Stuff. Eigenlijk groepen die ik al gezien had de voorbije maanden of die ik nog ga zien. Dus zelfs die waren niet meteen breekpunten.


Er waren ook ontdekkingen: Wildes, een jonge vrouw met een prachtige stem die op zaterdag mocht openen in de tent Three, geweldig!
Een man met een baard, meer hoeft dat niet te zijn dacht ik. Maar het was vooral zijn stem die het hem deed: Ry X. Riks noem ik hem tot grote hilariteit van mijn gezelschap. Al weet niemand hoe je het eigenlijk moet uitspreken. Kadhja Bonet kreeg van ons de bijnaam van Streisand omwille van het nummer op de playlist en klonk heel veelbelovend. Of was het omdat we toen met onze voeten in het water stonden? 


Aurora, misschien wel de grootste ontdekking. En ook weer niet, want ik ontdekte Aurora via de All songs considered podcast. Dus toen op zondagochtend aan het ontbijt werd gevraagd wie we zouden zien, zei ik zonder twijfelen: Aurora! Ja ja, zei hij, maar wie nog? 
Aurora heeft een ongelooflijk mooie stem en slaagt er in om bij bloedhete temperaturen een tent volledig uit zijn dak te laten gaan. Ze is ook ongelooflijk innemend, zo jong en zo overdonderd door de enthousiaste reacties. 


Verder onthou ik ook Jenny Hval, haar stem ging verloren in de massa toen ze praatte, maar als ze zong kreeg ze de tent wel stil. Bovendien deed ze ook heel vreemde dingen op het podium.

James Blake pakte me in met zijn concert, terwijl Cigarettes after Sex me wat teleurstelde. Ik had er gewoon meer van verwacht. En misschien is dat wel een algemene opmerking, de artiesten lagen redelijk dicht bij elkaar: vrouwen met sterke stemmen, die ook al eens iets met beats doen, mannen die het eerder in de emotionele kant zoeken. Of misschien is dat de selectie die wij spontaan maakten, kan ook natuurlijk. Maar het leek soms wat te veel van hetzelfde

En dan waren er de kleppers: Arcade Fire!
En Radiohead! vooral die laatste was even afwachten voor mij. Ik heb jarenlang de cd afgezet omdat ik het niet meer kon horen. Toen ik dat eindelijk durfde toegeven op weekend, gaf hij me gelijk, hij noemde er een cd bij en zei dat het nu anders is. Radiohead pakte me in en zelfs de bekende nummers vond ik heel mooi.


Ik kwam redelijk wat mensen tegen die ik ken op Best Kept Secret. Waaronder de gast die me vroeger wel eens een cassetje liet overnemen tijdens mijn vakantiejob en zo mijn muzikale honger mee hielp voeden. Elk jaar kom ik hem wel ergens tegen op één of ander festival. En hij had gelijk: het is hier beire!


De zon scheen, het gezelschap was geweldig, het eten was lekker en er was meer dan voldoende keuze. Het sanitair was proper, dat meer, het bos,... En toch, het is een eind rijden (naar Werchter ook), en vraag ik me af hoe het zou zijn als het zou regenen en als het nog drukker zou worden of als er nog meer hype rond de tickets komt.... Dus, ik weet niet helemaal, het was leuk, maar niet helemaal overtuigd. 








You Might Also Like

0 reacties