Gisteren volgde ik een schrijfworkshop in The School of Life in Antwerpen. Onder het motto Art as therapy organiseerden ze vier sessies, fotograferen, tekenen, nog iets anders en schrijven dus. De enige die me aantrok was writing as therapy, al had ik mijn twijfels bij dat therapie-gedeelte. Zelfs al schrijf ik wel eens iets van me weg, in een schriftje, in een mail, hier,...

Maartje Wortel zorgde voor de begeleiding en dat was de reden om haar laatste boekje te lezen. Ik wist niet goed wat ik van de workshop kon verwachten, maar spoiler alert: het smaakte naar meer.

The School of Life zit in de buurt achter de Nationalestraat en het winkeltje is de moeite om eens te neuzen. Je vindt er boeken en leuke teksten. Achterin is de ruimte voor lezingen en workshops, een ruimte vol licht en dankzij het mooie weer kon het venster open blijven staan. We kregen koffie en al gauw werd het ijs gebroken met het uitkiezen van een schrift. Met lijntjes of zonder lijntjes, het kon me niet schelen, ik wou het schrift met Woolf op de kaft.


Na het kennismakingsrondje werden we door Maartje aan het werk gezet. Een simpel beschrijvend tekstje waarvoor we een kwartier kregen. Nadien moesten we hetzelfde tekstje herschrijven vanuit een ander personage, een meisje van 17 dat in een tankstation werkt. Er klonk wat twijfel bij een van de twee mannen over die opdracht maar hij bracht het er meer dan behoorlijk van af, bleek toen hij zijn tekst mocht voorlezen. Ik vond die tweede opdracht best moeilijk en toen Maartje vroeg of ik wou lezen, twijfelde ik een beetje. Maar het is natuurlijk een schrijfworkshop en daar hoort voorlezen bij. Haar commentaar bevestigde wat ik van anderen ook wel eens hoor en dat voelde best goed. Na de derde lezer bleek dat meisjes van 17 boos zijn op de wereld, zeker als ze door vrouwen worden beschreven.

Er was tijd voor theorie en tips. Maartje bracht dat op een heel natuurlijke manier met veel voorbeelden. Ze gaf veel tips en ideeën voor nieuwe oefeningen. De nadruk lag op korte-verhalenschrijver, wat ze zelf schrijft natuurlijk en hoe je je eigen stem kan vinden. Ik hou niet zo van kortverhalen en dankzij de theorie weet ik nu ook waarom. Maar ik vermoed dat ik binnenkort toch wel eens iets van Maartje ga lezen.

De namiddag is voorbij gevlogen. We kregen nog een oefening, waarna opnieuw werd voorgelezen. We vertrokken met een lijstje oefeningen en ik heb zo'n vermoeden dat sommige hier misschien wel zullen opduiken. En misschien zoek ik ook nog een iets langere cursus, als het me niet zou lukken in mijn eentje om te blijven schrijven.