Marianne, the legend

Ik was razend enthousiast om te ontdekken dat Marianne Faithfull naar de Vooruit kwam. Ik herinnerde me haar passage van op Gent Jazz levend...

Ik was razend enthousiast om te ontdekken dat Marianne Faithfull naar de Vooruit kwam. Ik herinnerde me haar passage van op Gent Jazz levendig en ik was blij dat iemand het me gewoon voorstelde. Gewoon uit nieuwsgierigheid en omdat het Marianne Faithfull is.


Op haar lijf zijn songs geschreven, letterlijk en figuurlijk. De jaren hebben hun sporen nagelaten. Ze kwam met een wandelstok het podium opgewandeld en er stond al een stoel klaar voor haar. "I'm 68 and proud of it", zou ze zich laten ontvallen. Het compliment dat ze nog steeds "georgeous" is nam ze als een diva in dienst. Ze stook het nog op haar nieuwe schoenen, maar gedurende het concert zou ze moeten toegeven dat het niet haar beste avond was. Al hadden, naar eigen zeggen, haar stem en spirit wel een goede dag.

Faithfull opende de set met "give my love to London", het titelnummer van haar laatste cd. Ze zou nog meer uit die cd zingen maar ook oudere nummers, telkens ingeleid door wat achtergrond, waaruit haar spirit zeker bleek. Hoewel ze aangaf geen zin te hebben in een "nostalgic tour", hoefden de fans niet te treuren. "As tears go by", "broken English" en "the ballad of Lucy Jordan" stonden op de setlist. 

Ze laat zich omringen door goede muzikanten. De instrumenten stonden bij momenten zeker iets te luid, misschien om hier en daar wat te camoufleren maar dat kon niet verhinderen dat er een staande ovatie volgde. Als bisnummer kwam er nog een ongelooflijk mooie versie van "who will take my dreams away", een nummer uit een Belgische film "la cité des enfants" dat ze schreef met Angelo Badalementi.


Marianne Faithfull, gezien op 4 november in Vooruit.

You Might Also Like

1 reacties