Het is zaterdagochtend en ik was vroeg wakker. Ik hoorde nog ergens in mijn slaap een berichtje binnenlopen maar was toen te moe om te reageren. Ik ben een aantal keren wakker geweest maar heb tussendoor geslapen als een roos. Ik hoor de regen alweer klateren op de lichtstraat en ik heb zeker al weer meer koffie binnen dan goed voor me is. Ik haal wat werk in en ik vind het niet eens erg dat ik hier een vrije dag aan moet opofferen. De vaatwas draaide en de wasmachine is nog bezig. In de frigo zitten de groenten van mijn groentenpakket.

Maar vooral, ik voel me ongelooflijk rustig. Het is een vreemde vaststelling. Ik heb er absoluut geen idee van waar het komt maar ik ben vastberaden om het gevoel zo lang mogelijk vast te houden. De voorbije week leek een aaneenschakeling van teleurstellingen, voor mezelf en ook voor anderen. Maar nu lijkt het bijna zo ver af. Ik zit hier goed aan mijn keukentafel, in mijn eentje, ja en ik zie dat niet snel veranderen, maar het is goed; Glen Hansard zingt mooie liedjes en er is koffie.