In vier exemplaren

Onder een enigszins dramatische hemel ging ik gisteren op de VUB printen, inbinden en indienen. In vier exemplaren. De copytheek bood de ...

Onder een enigszins dramatische hemel ging ik gisteren op de VUB printen, inbinden en indienen. In vier exemplaren. De copytheek bood de mogelijkheid om tijd te reserveren voor het afwerken van je thesis, wat me een goede optie leek om die stress al de baas te kunnen. Zelfs al was het er hectisch, geen idee waarom je in de copytheek nog efkes je conclusie gaat herschrijven, het was ook gewoon tof dat ze je succes wensten enzo. En daarna was het tijd voor de ontlading... een snel pintje met de collega's en dan niks doen...

Zelfs al vond ik het schrijfproces ergens wel leuk en ben ik best wel trots op het resultaat, het is meer in mijn kleren gekropen dan ik had kunnen vermoeden. Voeg er een paar korte nachten bij, zoals de laatste waar ik tot drie uur bezig ben geweest en ik moet er geen tekeningetje bij maken. Ik had de luxe om me een paar weken af te sluiten van de wereld en mijn ding te doen, maar ik had het ook niet kunnen doen zonder de aanmoedigingen of de vermanende woorden ("weeral op facebook"), sociale media, sms, lunchafspraken en korte bezoekjes. Merci!

Zaterdag was een feestdag, wat betekende dat ik op vrijdag mijn laatste papieren versie moest gaan printen, een dag vroeger dan oorspronkelijk gepland. Maar de koffie en taart smaakte nadien nog zo heerlijk. Zelfs al begon het te regenen... Ik deed die avond niks meer, ik was moe en ik wist dat er nog een algemeen besluit en een besluit van een hoofdstuk geschreven moesten worden.
Na een goede nachtrust begon het herlezen en ja, dat was meer dan hier en daar een typfout of een werkwoord te veel eruit halen.
Zondag trok ik mijn meest passende t-shirt aan voor extra moed, maar ergens bleef het toch wat vechten tegen perfectionisme en "nu wordt het toch tijd om dat besluit te schrijven."

15 jaar na de eerste thesis ligt er een tweede thesis. Tijdens het schrijven besefte ik plots hoeveel tijd dat is en dat er soms toch ook nog niks veranderd is. De tweede moet nog verdedigd worden in september, maar daar hoeft geen presentatie bij, enkel het beantwoorden van vragen. Ik worstelde met hetzelfde probleem, teveel ideeën en krampachtig proberen uitleggen waarom ik twee dingen probeer te combineren, waardoor ik er misschien te weinig in slaag om die te combineren,... De eerste is trouwens niet recto verso geprint. Ik meen me te herinneren dat bij de eerste 60 pagina's wel als streefdoel werd gesteld, bij de tweede was dit 35. In beide gevallen heb ik me er niet aan gehouden, sorry voor degene die het moeten lezen. Als ik de eerste nog eens doorblader valt me de grote ballast op, het aantonen met te veel cijfers en bronnen en dan net niet tot de kern komen. Ik hoop dat dit bij de tweede wat beter mee valt, maar ik weet ook dat ik niet echt bronnen en citaten geschrapt heb in die laatste papieren versie, hoogstens naar een voetnoot verplaatst. En zelfs dat maar één of twee keer.

You Might Also Like

8 reacties

  1. Goed gedaan! Geniet maar even van het ontladen!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Schrijven is worstelen, en nooit is iets écht af. Maar het resultaat ligt er, een dikke proficiat!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Chapeau, hoor! Het angstzweet breekt me net niet meer uit als ik aan mijn eerste (en enige) thesis terugdenk, laat staan dat ik er ooit nog een zou schrijven!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Wat een huzarenstukje zette -schreef- je daar neer! Proficiat vat het niet eens, héél erg knap!

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Proficiat, een prestatie waar je trots op mag zijn.

    BeantwoordenVerwijderen