KIPfestival

De Gentse feesten dat vraagt wat planning. Maar het leukste is op de bots en je laten verrassen. Elk jaar zijn er nieuwe evenementen, groot ...

De Gentse feesten dat vraagt wat planning. Maar het leukste is op de bots en je laten verrassen. Elk jaar zijn er nieuwe evenementen, groot en klein, aangekondigd en niet. Tot vorig jaar hielp de mailbox van Gentblogt en vooral de talloze vrijwilligers met hun artikels me. Maar sommige dingen moet je plannen.


Het KIP festival had vorig jaar een jaar overgeslagen en dit jaar zijn ze terug met een concept: een korttheaterfestival. Ze begonnen al op woensdag en eindigen op zondag. Ik geloof dat de meeste dagen nu wel uitverkocht zijn.



Ik ben fan van het KIP, theatermakers met een engagement, een hoek af en liefde voor hun vak. Ze hebben verschillende mensen gevraagd om iets te maken en maakten er zelf ook een aantal. Elke avond worden er 7 gespeeld en je krijgt er 6 te zien omdat je in groepen wordt opgedeeld maar als er een voorstelling is die je zeker wil zien kan dat wel geregeld worden. Ik liet me verrassen en was blij te ontdekken dat de drie voorstellingen uit het programma die blijven plakken waren er ook bij zaten. 

Suzanne Grotenhuis wist me andermaal in te pakken met een schijnbaar naïef verhaaltje en raakte me heel hard met "wat als je hart ontploft van eenzaamheid". Ze staat op schaatsen en speelt buiten. Na de eerste minuten was het al prijs, een bui! Maar nadat de parasols er stonden was het al weer voorbij.

Heel wat makers vertellen hoe ze op het idee gekomen zijn en dat twintig minuten toch wel kort zijn. Voor mensen die met theater bezig zijn, en dat was toch wel een groot deel van het publiek want het leek wel een ons-kent-ons, is het lachen als met termen wordt gegoocheld. De bloem van de natie speelde hier duidelijk mee. Maar niemand slaagde er beter in dan Arend Pinoy om dit een heel andere wending te geven. Wat begon als een verhaal van "ik doe maar wat" werd volledig een eigen wending gegeven. Heel sterk! 

Het leuke is ook dat de organisatie ruimte geeft aan jongeren van het SKI en misschien minder voor de hand liggende theatermakers. Er liep heel wat bekend theatervolk rond en heel wat mensen van wie ik een voorstelling heb gezien maar niet op hun naam kon komen. Ik voelde me er bij momenten wat ongemakkelijk door. Tussen elke voorstelling is er tijd om iets te drinken en bij te kletsen. Ik zag gisteren vijf voorstellingen, voor de zesde besloot ik verstandig te doen en naar huis te gaan, want vandaag is nog werkendag.

You Might Also Like

0 reacties