Van boeken en bibliotheken

De inspiratie voor deze blogpost komt van  Eva Cox' verhaal op Drijfhout . Ik zat in het derde leerjaar van de basisschool en hoorde i...

De inspiratie voor deze blogpost komt van Eva Cox' verhaal op Drijfhout.

Ik zat in het derde leerjaar van de basisschool en hoorde iets over een bibliotheek, in die gebouwen daar achter de fietsrekken van die van het middelbaar. Een klasgenootje beweerde alle boeken van Pinkeltje gelezen te hebben. Uit de bibliotheek. Ik nam mijn moeder op sleeptouw. Het bordje aan de schoolpoort zei open op donderdagavond en zondagvoormiddag, telkens twee uur. Het zouden mijn vaste ankerpunten in de week worden en dat voor vele jaren.

Mijn moeder ging mee omdat ze wist dat ze mijn honger naar meer moest zien te bevredigen. En we kregen de uitleg, van de schooldirecteur van de jongensschool op rust en zijn vrouw. Ik kon me inschrijven en boeken kiezen. Gezien mijn leeftijd kon ik kiezen uit die twee eerste rekken links, rechts stonden de boeken voor volwassenen. Hij hielp me twee boeken kiezen en schreef de nummers van de boeken in een register. Op mijn kaart schreef hij de bladzijden en kolommen van het register. Twee weken mocht ik de boeken bij houden, maar amper na een week stond ik daar weer. NOG!

Doorheen de jaren maande hij me af en toe aan om al eens een rek verder te gaan kijken. Het was niet erg dat ik nog niet alle boeken van Pinkeltje had gelezen, ik mocht gerust een rek verder een boek kiezen. Ik was nu toch al wat ouder. Ik kwam thuis met de boeken van Madelief van Guus Kuijer, De Vijf en iets met pony's. De regel thuis was niet meer dan twee boeken, want misschien zou ik die niet uitlezen binnen de tijd, maar vaker stond ik er op donderdag al terug als ik op zondag nog maar boeken had gekozen. Of omgekeerd. Alleen bij de boeken van Thea Beckman hield ik het op Ć©Ć©n boek per keer, maar zelfs dan stond ik er bijna wekelijks. En mijn verontwaardiging dat het ene boek van Beckman, Hasse Simonsdochter dat ik nog niet gelezen had bij de volwassenboeken stond. Mijn ma kwam bemiddelen en met haar toestemming mocht ik het boek ontlenen.

In het middelbaar kreeg ik ook een kaart van de bib op school en verminderde mijn frequentie van bezoekjes aan de plaatselijke bibliotheek wat. Aangezien ik de eerste twee jaar op internaat zat, was het sowieso beperkt tot zondagvoormiddag. Maar de kleine bib van school vulde de honger aan. Anthony Horrowitz kwam er bij in het lijstje. En in blokperiodes ging ik mijn boek afgeven bij de studie-opzichtster. Ze wist wel dat ik al weer heel de namiddag gelezen had omdat ik me niet kon concentreren in de namiddagstudie.

Ze werden wat ouder, de vrijwilligers in de plaatselijke bib, en de vrouw bleef vaker thuis, en er kwam iemand professioneel in dienst. De regels veranderden wat en er werd geschoven met openingsuren. De boeken werden ingescand en je kon op computer zien of ze er waren. Gedaan met de papieren formuliertjes. En ergens toen ik aan de unief zat was er de verhuis naar een nieuw gebouw, vol licht en met cd's en internet. Ik heb er nooit goed mijn weg geweten, maar ik bleef nog wel een tijd boeken ontlenen. Meestal moest ik nu boetes betalen en uiteindelijk ging ik voor een kaart in de Gentse bibliotheek. Te veel verloren kaarten en boetes voor te laat teruggebrachte boeken en cd's zorgden dat ik er minder gebruik van maakte. Ik loop al eens vaker een boekenwinkel binnen. Maar als die eerste bib er niet geweest was, zou ik niet weten hoe ik al die uren doorgekomen was. Al die reizen die ik deed en de avonturen die ik beleefde...

You Might Also Like

3 reacties

  1. Pinkeltje, waar is de tijd. Wij mochten vijf boeken meenemen uit de bib en ik weet dat ik mijn jongere zus enkele keren 'gedwongen' heb om net als mij ook vijf boeken van Pinkeltje mee te nemen, kon ik lekker veel lezen ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Mijn eerste kennismaking met de bib was in diezelfde bibliotheek in I., bij diezelfde onderwijzer (die toen nog niet gepensioneerd was) en zijn vrouw. Ik zie die bibliotheek en die rekken nog zo voor me. De boeken die ik op zondagvoormiddag ontleende waren dikwijls tegen woensdagavond al uitgelezen. Alle boeken van de Olijke Tweeling en De Vijf heb ik gelezen. Pinkeltje, daar hield ik niet van.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. De Olijke tweeling, die was ik vergeten!

    BeantwoordenVerwijderen