Deep stash
10:45Toen vrijdag Kate Davies owligan op de wereld los liet, dacht ik: "eindelijk!" Niet omdat ik uitkeek naar een cardigan versie van mijn favoriete owls trui. Maar omdat ik meteen zag welke wol ik daarvoor zou gebruiken. Deep stash, zoals dat heet, lang lang geleden gekocht. Ik herinner het me nog, de wintersolden bij Phildar. Ik vond een patroon in een boekje met veel kabels en ik kocht de bijpassende wol met een serieuze korting. Ik was net begonnen met mijn breilessen en had nog nooit een trui gebreid. Ik was nog braafjes bezig met een sjaal. Op de tram bekeek ik mijn aankopen en het zorgde voor een vervelende uitspraak van een heer. Ik weet niet meer wat het was, dat breien iets voor oudere mensen is of dat breien iets is voor mensen die zuinig moeten zijn. Geen idee, ik weet wel dat het me tegen stak en dat ik enorm uit keek om die trui te breien. Ik kon de wol niet gebruiken voor de trui die we als taak moesten breien in de klas, want die moesten we zelf uitrekenen en kabels was maar voor het tweede of derde jaar.
En kijk, zeven jaar later zit die wol nog in mijn voorraad. Het is een mengeling wol-acryl (30-70%) waarvoor ik nu misschien mijn neus zou optrekken ondanks de korting. Ik heb ze wel bij gehouden en nu komt ze van pas. Ik heb voldoende voor deze cardigan en ik vond in de Veritas alvast bijpassende knopen.
Ik had geen zin om een proeflap te breien en waagde me meteen aan de mouw. Die zou sowieso groot genoeg moeten gebreid worden en als ik van naald zou moeten veranderen zou het niet zo erg zijn om uit te trekken. Op een weekend heb ik twee mouwen.
0 reacties