Het voelt nog steeds een beetje raar om nu, in de zomer, met wol te breien. Het zal wel geen toeval zijn dat vele deelnemers aan de KAL ergens in Groot-Brittanië wonen. Het idee is simpel: 8 weken om een Lush-cardigan van Tincanknits te breien, ongeacht de grootte, want het patroon komt in babyformaat en extra groot voor volwassenen.

Je begint met de lace boord en dat brei je eerst de ene kant en dan de andere kant. Het ging heel vlot, al moest ik er wel mijn aandacht bij houden. Een enkele keer moest ik ook eens een paar rijen uithalen, maar op 23 steken is dat gauw opgelost. Na die boord te breien moet je die blocken. Het is zo één van die constructiedetails die me zouden kunnen durven tegensteken als het niet in een KAL zou zitten. Nu kwam ik thuis, breide de laatste rijen, maakte het nat en legde het op tafel.

Ik was een beetje ambetant dat het 's morgens nog niet droog was, zodat ik iets anders moest mee nemen op de trein. Ik meette het en kwam op 57 inches wat me wat zorgen baarde want ik heb 40 inches omtrek. Gelukkig herinnerde iemand op Ravelry me eraan dat er ook armen in dat stuk moeten en je de twee dus niet zomaar kan vergelijken. Maar gisteren bleek het een goede compagnon op de trein naar Oostende (spijtig genoeg viel de voorstelling wat tegen) maar we waren vroeg thuis en doe er nog een film bij en ik heb al een redelijk stuk. En ja, ik heb het al eens op mijn schouders gelegd en zo rond gelopen. Dit vind ik echt een mooie kleur.