Knitting, close to perfection

Naar timemanagement was het niet de beste keuze, een hele zaterdag "opofferen" aan een workshop en al zeker de zaterdag voor het e...

Naar timemanagement was het niet de beste keuze, een hele zaterdag "opofferen" aan een workshop en al zeker de zaterdag voor het examen op maandag. Het maakte dat ik een extra blokdag in de week creeërde en toen op vrijdag alles toch hopeloos leek en de traantjes kwamen kwam ook de verbetenheid. Het zou wel lukken. Het zou moeten. De instagram van Ysolda liet al foto's zien van haar tocht naar Kortrijk en tegen zaterdagochtend voelde ik me een kind dat op schoolreis vertrekt. We hadden voor de zekerheid voor een vroege trein naar Kortrijk gekozen. En we dat zijn vier vrouwen uit Gent, waaronder Varje. In het station kwamen we twee nog vroegere vogels tegen: Dominique en Line. We waren ruimschoots op tijd en konden onze ogen goed de kost geven, daar bij Bart & Francis. En nog bekende gezichten zien. Vele kleuren, wol en zijde om aan te voelen,... Maar daar waren we natuurlijk niet voor gekomen. Wel voor de workshop Perfect sweater van Ysolda Teague.



Haar boek "Little Red in the city" kocht ik al een hele tijd terug, zo ergens toen het uitkwam. Maar ik ken mezelf. Ik ben meteen met de patronen aan de slag gegaan. De Skelf is na het verlengen van het lijf een veel gedragen trui. De cria is een ander paar mouwen en is na een eerste poging een tweede leven begonnen. Een perfecte sweater zie ik natuurlijk wel zitten, zeker met fantastische uitleg erbij. Het was leuk om de modellen van op haar blog eens in het echt te zien en voelen. Bovendien is Ysolda ook een fantastische lesgeefster. Met een vleugje humor wijst ze op je ahum werkpunten. Die dingen die maken dat je pull toch niet perfect is. Bovendien zijn er ook wel wat conventies in breipatronen, dingen die je niet weet maar ongelooflijk nuttig zijn om te weten. En ja, iedereen laat zich wel eens verleiden, want foto's van breipatronen zijn ook maar reclamefoto's. "You're not going to meet those men wearing that sweater, if that's what you are in for. Yarn companies don't care you will knit a sweater you're going to wear for years, they just want you to buy their yarn."
Ja, sommige dingen wist ik al. Dat je moet swatchen, dat die stukjes groot genoeg moeten zijn omdat de randen nooit mooie steken hebben, dat je dat ook in het rond kan doen en op een goede manier had ik op haar blog gelezen. Het doorslaggevende argument was wel: waarom zou je het doen, als je het dan toch niet goed doet? Why bother? Swatches don't lie, people lie. Een goede tip was ook wel: "distract yourself when swatching." Brei eerst iets anders, kijk televisie,... want het heeft geen zin om heel nauwgezet te letten op de spanning van je steken als je nadien toch voor televisie gaat zitten breien, halverwege de rug let je niet meer op die spanning.
Er volgde redelijk wat uitleg over soorten wol en garens. Sommige dingen klonken heel bekend: katoen is zwaar en gaat doorhangen. Sommige dingen wist ik uit ondervinding, andere waren nieuw. Het zal je niet verbazen dat ik ook daar een boek over in mijn kast heb zitten. "It's okay, to have a nice skein of soft yarn on your desk, you can pet it from time to time, but maybe it's not the best yarn to knit a sweater." Denk goed na over wat je met de trui wil doen, hoe belangrijk zijn zaken als steken, kleuren, duurzaamheid,... Het was zeker een goede basis voor het pleidooi van je proeflapje te wassen, te laten drogen, op te hangen,... noem maar op.
De volgende foto is niet de meest flatterende van Ysolda, maar ik heb een geheugensteuntje nodig. Een proeflapje is 15 cm, en dit per naald die je gebruikt. Ik noteerde redelijk wat en we kregen ook hand-outs. In de namiddag volgde het opnemen van de maten, het ontdekken van je silhouette (nee, die foto's komen niet online) en rekenen, want breien is rekenen. We kregen een goede uitleg over korte rijen en waarom je die zou moeten gebruiken als je een iets grotere boezem hebt. Heel overtuigend en ik kan het allemaal nalezen in het boek.
Het was eigenlijk de perfecte voorbereiding voor je een pull gaat opzetten. De tijd die je meestal niet neemt, omdat je er aan wil beginnen. Ja, ik ook. Ik neem die bol mee op de trein, zet wat steken op, brei een paar rijen, meet in Brussel mijn steekverhouding en tegen dat ik naar huis ga is de kans groot dat ik opgezet heb. Ik heb me alvast voorgenomen om mijn leven te beteren, al kan ik niet beloven dat het me altijd nauwgezet gaat lukken.
Er werd dus niet gebreid (behalve tijdens het luisteren haalde ik wel eens de naalden boven en op de trein). Maar ik haalde mijn meetlint boven en probeerde mijn tweede cria. Twijfel alom want de rug is vijf centimeter groter dan het patroon voorschrijft, al lijkt de steekverhouding te kloppen. Ik heb nog geen beslissing genomen, maar uittrekken en opnieuw beginnen lijkt de enige logische optie.
En om me gisteren te ontspannen, probeerde ik nieuwe wol. Zoals het hoort...

You Might Also Like

2 reacties

  1. Het klinkt als een zeer geslaagde dag. Stof om over na te denken. Ik ben benieuwd naar het verdere verloop van de perfecte sweater.
    Liana

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Zo was het exact. En grappig om van iemand anders verslag te lezen van de workshop, iedereen haalt er voor zichzelf weer andere punten uit. En nu aan die trui beginnen...Alhoewel, de workshop de dag nadien over 'shawl design' doet mijn vingers nog meer jeuken om een kantpatroon uit te tekenen. En ik heb wol gekocht voor een kantsjaal bij Bart&Francis...

    BeantwoordenVerwijderen