Melancholie van de jaren negentig

Als ik van één van de opdrachten van deze week van de mevrouw van Kerygma , zowat mijn vragen had dan was het wel over de vijf om van te ble...

Als ik van één van de opdrachten van deze week van de mevrouw van Kerygma, zowat mijn vragen had dan was het wel over de vijf om van te bleiten. Ik overwoog even om het tempo te veranderen, maar haar post verduidelijkte alles. En ja, de voorbije dagen was er ook al wat melancholie te horen. Maar dit zijn liedjes waar ik nog stil van wordt, op bepaalde momenten zelfs met een krop in de keep zit. Simpel, ik hoorde het deze week toevallig op de radio en ik dacht: ja, dit moet erbij. Zonder discussie. Uitgebracht in negentig. Ik keek naar de één of andere top, zowat mijn favoriete programma in die tijd, op de vrt, de vtm, Olland en whatever en ik kon niet anders dan blijven kijken. Haar blik, die stem, alles. En ja, het is ook een liedje dat me doet denken aan een liefje, maar dat is later in die jaren negentig gekomen. Ik had voldoende spaargeld voor één van de twee Use your illusions. Op cassette, want ik had toen nog geen cd-speler en gekocht bij de lokale platenboer. Als ik dit schrijf voel ik bijna de steek door mijn hart bij de gedachte dat die op het containerpark is beland. Maar die videoclip, die gitaarsolo en de dramatiek. Meer heeft een puberhart niet nodig. Onbereikbare liefde... Onbeantwoorde liefde en misbegrepen, ja, de jaren negentig, toen was ik ergens tussen twaalf en tweeëntwintig. Ik zat in de knoop met mezelf, was euforisch,... alleen maar intense emoties. En dan de twijfel, zet ik deze nu vandaag of hou ik deze voor morgen? Maar kijk, zet diene mens op een podium op een wei en ik ga uit mijn dak. Regen of geen regen, die mens heeft dat effect op mij. Toen toch. Mogelijk nu nog. Dus of het nu vandaag is, eerder deze week of morgen, Live moest erbij

You Might Also Like

1 reacties

  1. Merci om de Gunners erop te zwieren :) Ook al waren ze bij UYI al aan het doodgaan ^snik^

    BeantwoordenVerwijderen