Vorig jaar in februari stond ik in de luchthaven te wachten op mijn lief. We zouden naar de zon vertrekken en ik had alvast een kleedje aan. Weliswaar met panties en al. En plots overviel me een kleine paniek. Hoe zat het nu weer met richtlijnen over kleding? Onterecht want dit is een deftig kleedje. Mijn lief klaagt over mouwen en te weinig decolleté. Maar toen ik vorige week snel iets wou maken met het stofje dat ik bij Koekepeertje kocht, dacht ik wel aan dit patroon uit de wintereditie van Ottobre Woman.

De eerste versie is een goedkoop rood bloemetjesstofje uit Vietnam waar ik niks aan heb veranderd. Ideaal om snel voor de Ijverige Wijven te knippen en overlocken. Dat ik op zo een avond twee kleedjes in elkaar krijg en een nieuw stofje bij Koekepeertje uitzoek en tetter met verschillende mensen is iets te optimistisch.
Ik voegde wel een zak toe in de rechternaad. In de linker zit een blinde rits. Maar misschien kan dat dan ook wel? 
Zaterdag voor het vertrek naar de big blogmeetup bleek ik te moeten kiezen tussen op tijd vertrekken of afwerken. Het werd op tijd vertrekken.
Maar woensdag haalde ik het uit de kast. Ik had wel zin in iets speciaal voor een bijzondere vergadering in het Vlaams parlement. Ik ging gewoon luisteren maar ben genoeg wijf om een nieuw kleedje te kiezen. Gelukkig zijn de spiegeldeuren in de toiletten ook een geschikte fotolocatie.
Al moest het allemaal snel snel om niet te veel te missen van de tussenkomsten.