Vader

We logeerden in Amigo in Hue, omdat ik de naam mooi vond en er meer dan keuze genoeg was. Zo gaat dat in Vietnam. Ik kwam de badkamer uit me...

We logeerden in Amigo in Hue, omdat ik de naam mooi vond en er meer dan keuze genoeg was. Zo gaat dat in Vietnam. Ik kwam de badkamer uit met een oude Knack, zo eentje opgespaard en doorgegeven. Soms lees ik die maanden na datum, dus ja, ik ben niet altijd mee. Maar goed, ik kwam de badkamer uit en ik zei tegen mijn lief: "ik ga die mens al zijn boeken lezen." En die mens dat was Karl Ove Knausgard, met wie een interview in de Knack stond. De Focus zal het wel geweest zijn. Ik weet niet meer wat mijn lief exact zei maar het zal wel iets over bibliotheek ofzo geweest zijn. Ik heb het boek verschillende keren in mijn handen gehad, tot ik het uiteindelijk kocht in de Kaft. Ik passeerde met de tram en het stond in de etalage. Ik zou het wel goed vinden zei de verkoper, maar even doorbijten misschien want veel beschrijvingen. Nu zoveel maanden na datum heb ik het eerste boek Vader uit. Het is geen dun boekje dat je zo rap even leest. Nee, het is een kloefer, dus ik twijfelde de voorbije weken regelmatig of ik het wel mee zou nemen, naar Edinburgh, naar Amersfoort etc. Maar toch is het boek telkens mee gegaan, want ik kon het moeilijk laten liggen. Niet dat ik het in één ruk heb uitgelezen of elke dag gelezen heb, nee, ik heb het wel eens een week genegeerd maar het bleef wel altijd in mijn onderbewustzijn. Karl Ove Knausgard vertelt in de Mijn kamp-reeks over zijn leven. Vader gaat, rarara over zijn vader. Hoe hij die zag als tiener, hoe hij was tegenover zijn moeder, hoe hij later als volwassene naar zijn vader keek,... Het is met een zekere afstand geschreven, zelfs als hij het over zijn gevoelens heeft, doet hij dit op een redelijk analytische manier. Het lijkt me ook lastig om dit uit te schakelen als je beweert autobiografisch te zijn. Ik had wel eens momenten dat ik dacht dat het wel wat mocht gaan opschieten, maar eigenlijk verveelde het op geen enkel moment. En ik ben er van overtuigd dat er eigenlijk geen woord te veel in staat. Het boek eindigt naar mijn gevoel nogal abrupt. Conclusie: Een mooi boek, ik heb er van genoten en het tweede staat al op mij te wachten in de boekenkast, maar misschien kies ik eerst iets luchtigers tussendoor.

You Might Also Like

0 reacties