Ze stond voor me op de roltrap. Ik was nog niet helemaal wakker. Maar ik zag wel het goedkope tricot van haar rok of kleedje. Groen en ik vroeg me onbewust af hoe vaak ze het al gewassen had. Vermoedelijk haalt het rokje de zomer niet als ik zie hoe het nu al lubbert. Haar rugzak trekt het rokje omhoog en ongewild zie ik net haar onderbroek niet. Ik raak haar aan, beetje onhandig, ik geef het toe want ik had geen zin om mijn stem te verheffen. Ze schrikt, opgeschrikt uit haar dagdroom of ook nog maar net wakker. Ik voel me een beetje schuldig maar ik kon haar toch ook niet zo laten lopen...