Gent houdt van breien

Niet mijn woorden, maar wie vrijdagnamiddag in de Starbucks op de korenmarkt kwam, kon wel niks anders besluiten. Tijdens de warmste week wa...

Niet mijn woorden, maar wie vrijdagnamiddag in de Starbucks op de korenmarkt kwam, kon wel niks anders besluiten. Tijdens de warmste week was het idee ontstaan: mutsen voor daklozen. Véronique Leysen van Maurice Knitwear, Veritas en Starbucks sloegen de handen in elkaar: 3 dagen, 3 lokaties. Veritas zorgde voor wol en naalden, Starbucks voor de ruimte en koffie en Véronique zou het iedereen wel leren. 


Als dat maar goed komt... Ik hoor het u denken. 

Aan het enthousiasme heeft het niet gelegen. Veel volk...


Ik was aan de late kant, een stoel was er niet, wol ook niet meer. Maar ik kreeg alvast naalden en koffie. En tijd om rond te kijken. Als twee bedrijven zich achter zo'n project scharen weet je wel dat er een brok commercie achter zit en ergens vind ik dat ook niet erg. Ik vind het gewoon leuk om samen te komen, mensen te ontmoeten en zin te doen krijgen in breien en het goede doel is meegenomen. Ik wist ook al langer dat Véronique niet de grootste ontwerpster is  of super goed kan uitleggen. En ik kan ook begrijpen dat Veritas niet zijn duurste of nieuwste wol ter beschikking stelt. Maar dit was nogal amateuristisch. Breinaalden te groot voor mutsen (60cm), wol die er niet voor geschikt is (oa zo van dat lintjesgaren),... Het zou menig ervaren breier afschrikken en beginnelingen de schrik aanjagen. Ik haalde mijn kortere naalden van 40 cm boven en hoewel die ook te dik waren breide het wel vlot weg. Ik kreeg nog redelijk wat leuke opmerkingen op de kleuren, waarna sommigen vol vertwijfeling keken naar wat zij in hun handen hadden. Toch was er eigenlijk niks aan: 42 steken en rechts breien tot de goede hoogte, twee steken samenbreien en door de laatste 8 - 10 steken de draad trekken om vast te naaien. De kleuren van de wol doen alles. Hier en daar hielp ik wat verder, er werd gekletst, koffie gedronken en gelachen. Ik zag vijf mutsen, waaronder die van mij, die af raakten op die namiddag. Maar ook mensen die het opgaven en redelijk wat die thuis verder zouden doen. Een beetje triestig word ik daarvan als ik denk aan de breimadammen of Zonnedekens, die nu ook het Poekieproject gaat verder zetten. Groepjes vrijwilligers die jaar in jaar uit haken en breien voor het goede doel, met giften en bereidwillige handen. Misschien moet Veritas hen volgende keer eens een duwtje in de rug geven en mensen oproepen om een handje te komen helpen met vierkantjes voor een deken, knuffels of mutsen ofzo. Met een beetje goede uitleg kan je zo mensen goesting doen krijgen... en het is toch zo leuk.


You Might Also Like

2 reacties

  1. Helemaal gelijk heb je, Patricia! Er zijn zo veel mooie initiatieven, weliswaar meestal zonder bekende koppen ...

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Absoluut mee eens! Het gaat zijn echte doel compleet voorbij... Hopelijk bereikt jouw blogbericht de juiste mensen!

    BeantwoordenVerwijderen