Toen ik de PDF met de instructies en het model aan mijn lief toonde viel zijn oog op velours. Ik had gedacht dat hij dat niet zag zitten, maar ik had het terloops wel gezegd. Hij beweerde al lang nog eens een velours broek te willen en zo snoepte hij de koningsblauwe velours die ik in het facebookgroepje Stof de stofjes op de kop had getikt. Geen blauwe velours voor mij, wel voor het lief.

Allez, toen toch. Aan de binnenzijde werd een stuk ingepakt. Het mag dan al een wijd model zijn, trop was toch een beetje te veel.
Dus daar gingen die mooi overlockte randen.
Met de handleiding van bij Spiegelstiksels werd de gulp er in gezet. Maar ik merkte al dat iets niet klopte. Ik had maar drie keer gestikt in plaats van de vier. 
Lostornen uit blauwe velours in het avondlicht, geen aanrader. Ik zorgde nog voor een nieuwe, mannelijke, rits en toen bij het passen opnieuw veel overschot bleek, door mijn lief subtiel gedemonstreerd door de broek met gesloten rits over zijn heupen te schuiven, hield ik het voor bekeken.