"Als ik deze zomer één boek lees, dan wil ik dat het dit boek is. Wat zeg ik, ik ga één boek lezen en het zal dit boek zijn." Ik denk dat dat zowat samenvat wat ik toen in de Limerick dacht toen ik het boek zag liggen. Er waren geen andere opties ik moest het kopen, het derde Chocolat boek, opnieuw Vianne, Anouk en Roux. Sinds de film hebben ze de gezichten van Juliette Binoche en Johny Depp, maar dat stoort niet.

Het verhaal begint met Vianne en Roux rustig in Parijs als er een brief komt uit Lansquenet waardoor ze niet anders kan dan terugkeren naar het dorpje waar ze ooit haar chocolaterie had. Roux is weinig enthousiast, maar het is augustus in Parijs en niet te harden van de warmte, dus vertrekt Vianne met haar twee dochters voor een weekje. Alleen wordt dat weekje telkens wat langer, want er blijkt van alles aan de hand te zijn. Er zijn de mensen waar ze goed mee op schoot, zoals Josephine die wel blij zijn dat ze terug is. Of heeft ze toch iets te verbergen? en dan zijn er de mensen zoals de priester die plots haar hulp vragen, ook al ligt dat niet in hun aard. Het verhaal zit bijzonder goed in elkaar vond ik. Het leest vlot weg en heeft een paar verrassende wendingen. Het is een stuk dikker dan de twee vorige en ik vind dat zeker niet erg. Wat mij betreft hoop ik alvast op een vervolg. De schrijfster vertelt hier dat ze het verhaal bewust een tijdsetting heeft gegeven en voor mij draagt dit zeker bij tot de meerwaarde van het verhaal. Terwijl Chocolat eerder tijdloos was, en Lollipop shoes zich nu afspeelt, maar dan nog een beetje vaag was, is Peaches heel duidelijk: augustus 2010, voor de Franse regering de hoofddoek bande. Dit keer zijn het niet de rivierratten die in het kleine dorpje zijn gearriveerd, maar maghrebijnen die voor de nodige onrust zorgen. Ik vond het een gedurfde keuze en zou het boek zeker aanraden. Misschien kan er ook wel een regisseur gevonden worden om het te verfilmen?