Ge blijft daar mee bezig

Met huizen. Niet de woorden die je wil horen in het midden van een verbouwing. Maar er is wel iets van. Vanmorgen was het de beurt aan het s...

Met huizen. Niet de woorden die je wil horen in het midden van een verbouwing. Maar er is wel iets van. Vanmorgen was het de beurt aan het schrijnwerk. Ergens in november stuurde ik een mail met een foto van de barst in het houtwerk. In december belde ik toen er water binnendruppelde door de laag sneeuw op de lichtstraat, geen last bij regen. Maar sneeuw is anders, zei men mij. En een lek is een lek. Allez, dat dacht ik zelf.

Toen ik belde, zei de dame mij dat ze aan het afwerken waren voor het bouwverlof. Ik vond het nogal zot voor die paar druppels en waarschijnlijk gingen ze met de sneeuw toch niet veel kunnen doen. Maar ze verzekerde mij dat ze me na het bouwverlof zou bellen. Dus belde ik zelf eind februari. Ik werd doorverbonden en dat is meteen een goed teken. Terwijl de man mijn dossier zocht, somde ik de problemen op. En tocht aan de voordeur en schuifdeur, eindigde ik. Dat is nieuw, zei de man, dan ga ik eens kijken om iemand te sturen. De eerste data wimpelde ik af en vanmorgen stond hij daar. Beetje verwaaid. Hij had het probleem van de voordeur al gezien voor hij binnen was en ook de andere problemen waren niet onoverkomelijk. Oké, ik denk niet dat ik je nog verder kan helpen, ze verwachten mij in Bxl, zei ik. En hij keek verbaasd. Als jij dat vertrouwt... zei hij nog, terwijl hij in zijn gereedschapskist rommelde.

You Might Also Like

0 reacties