zucht, ja, ik ben zo

"Dat moet je mij geen twee keer zeggen", antwoordde hij toen ik zei dat zelfs de plaats naast mij nog vrij was. De stoeltjes op Ge...

"Dat moet je mij geen twee keer zeggen", antwoordde hij toen ik zei dat zelfs de plaats naast mij nog vrij was. De stoeltjes op Gent Jazz zorgen enkel voor verwarring, zeker in het tweede deel van het festival zijn de mensen gewend dat ze kunnen gaan en staan waar ze willen in de concerttent. Nu lagen paraplu's en sjaals strategisch verspreid op stoeltjes, zelfs pakjes papieren zadoeken moesten een plaatsje verzekeren. In mijn hoofd gilde ik luid toen hij dat zei. En nee, niet omdat hij lelijk of oud of iets dergelijks was. Hij zag er best oké uit, zo eentje om op café tegen te zitten zwanzen. Zijn vriendin, lief, vrouw schuifelde braafjes met hem mee naar de plaatsen die hij had uitgekozen. zo eentje die volgend jaar zwanger is of het toch keihard probeerd. Ze wonen al een tijdje samen in een huisje in een Gentse buitenwijk en hij gaat af en toe in zijn eentje op stap. Of met vrienden, terwijl zij op hem wacht. Hij kan het flirten moeilijk laten, zelfs tegen onbekende vrouwen met een door regen geteisterd kapsel waar Jon Bon Jovi in de jaren tachtig jaloers op zou zijn, maar de wind hield me tegen om ze samen te binden.

You Might Also Like

0 reacties