De personeelsdienst vond het maar niks: de dokter die me verplichtte om thuis te werken, dat was hun bevoegdheid, hij moest enkel zeggen of ik ziek was. Wat ik niet was. Technisch gezien had hij alleen gezegd dat ik niet tot in Brussel zou geraken maar werken zou perfect lukken. En ja, vanuit thuis uit lukte dat perfect, zolang ik alles maar op stapafstand organiseerde. Blauw en dik, zo ziet mijn voet er nu uit. Ik heb vlekken op mijn tenen, blauwe strepen op mijn enkels,... Het ziet er niet echt uit, maar het valt wel mee. Ik ben gisteren voor het eerst ook buiten geweest. Pizza gaan eten met de zus, bij de grootvader langs en ondertussen ook eens gaan kijken bij de uitverkoop mercerie in de straat. Een hoop voering, ritsen, knopen, garen,... Ik ben enkel nog wat traag en hink een beetje. Het ideale excuus om rustig aan te doen, dvd te kijken en wat te breien. En niet proberen te denken aan al die andere dingen: wandeling in de Brugse Poort, WKIP, Kunstsuperette,... Alleen is dat eigenlijk alleen leuk als je zelf er voor kiest, en ook als dat op de zolderkamer in goed gezelschap is. En ik testte het decathlon systeem: enkelband online bestellen en mijn pa er om sturen in de winkel, en dat allemaal in het uur op een zaterdag! Me likes...



en nu maar hopen dat ik rap weer mobiel ben