madeira

Ik was vandaag op een studiedag, een uitwisseling tussen Nederland en Vlaanderen/België, wat "gluren bij de buren". Voor de gezell...

Ik was vandaag op een studiedag, een uitwisseling tussen Nederland en Vlaanderen/België, wat "gluren bij de buren". Voor de gezelligheid mocht een komiek zijn impressies geven, het helpt natuurlijk als je in je show ook al lacht met eigenschappen van je landgenoten dan kan je die gewoon recycleren. Maar geen slecht woord want ik heb ook gelachen. Hij gaf de Nederlanders als tip dat je meteen de aandacht van de Vlamingen hebt als je over eten begint (en de voorzitter van hun sociale raad zei trouwens dat er ooit een belangrijk zakencontract niet zou zijn afgesloten omdat er 's middags "zachte broodjes met kaas" op het menu stonden, geen idee of hij het als grapje bedoelde). Enfin, terug naar de komiek, het leven van Vlamingen draait om eten, bij alle belangrijke gebeurtenissen wordt er gegeten. Bij de geboorte van een kind is dat porto met chips (al lijkt de cava me toch aan terrein te winnen), bij een begrafenis zijn dit sandwichen en koffiekoeken, behalve in West-Vlaanderen. Meteen het ideale moment om te vragen of er West-Vlamingen in de zaal zijn. Heel spontaan stak ik mijn hand op, echt geen idee van waar dat komt. Maar hij pikte er iemand anders uit en wat eet men in West-Vlaanderen op een begrafenis? Ossentong in madeirasaus of vol-au-vent (koninginnehapje voor de Nederlanders, maar als je onze koningin kent, weet je waarom...) met puree of zelfs kroketjes. En meteen kwam er de grap bij dat dat was omwille van de erfenis, flauw ja. Van vol-au-vent had ik nog niet gehoord, maar ossentong is inderdaad een traditie. Zo erg zelfs dat toen ik onlangs ossentong at ik bijna automatisch aan een begrafenis dacht. Maar ik eet dat eigenlijk wel graag en voor de kok was het een beetje triestig dat ik zowat de enige van de tafelgenoten was die het kon appreciëren.

You Might Also Like

0 reacties