De voorbereiding

Als je mij een jaar geleden zou gezegd hebben dat ik kussenslopen met een naaimachine zou maken, zou ik eens goed gelachen hebben. Niet met ...

Als je mij een jaar geleden zou gezegd hebben dat ik kussenslopen met een naaimachine zou maken, zou ik eens goed gelachen hebben. Niet met dat naaimachine. Ik had nooit gedacht dat het eerste project dat ik zelfstandig met een naaimachine in elkaar flans geen rokje zou zijn.
Ik had me voorgenomen om te wachten met naaimachines tot na de verhuis, maar dat blijft duren en uiteindelijk vond ik het welletjes. Al een tijdje mag ik horen dat het toch wel schandalig is dat de Zweden geen kussenslopen hebben in 60 op 60, of toch geen mooie. Dus had ik hem beloofd dat ik er ooit wel eens zou maken, passend bij het dekbed. Hoe gaat dat...

Ik kreeg een grote vrijheid: iets met wit-zwart en er zat ook geen tijdsdruk op. Maar hij is geen gemakkelijke, want het is niet zomaar zwart, wel bruin-zwart. Dus werd het toch een beetje weifelen, bij die Zweden. Al koos ik eigenlijk twee stofjes die ik al een tijdje leuk vind. De cijfertjes van Britten, een ontwerp van Emma Jones, een soepel stofje en ik weet dat ik het ooit in mijn bloglijst ben tegengekomen maar ik weet niet meer waar. Het tweede is een leuk met gevouwen diertjes, waaronder leuke rendieren. Een andere kanshebber is dat met het meisje dat zo op Candy trekt, of deze maar ik vind de figuren nogal groot (heb ik wel meer met ikea-stofjes). Hij keek een beetje raar toen ik hij de stofjes ontdekte (en het had iets van een ruil al was dat niet de bedoeling), maar het was niet gelukt om ze al te stikken. Gelukkig kon ik de naaimachine lenen en terwijl hij de jetlag bestreed maakte ik lawaai. Hij mocht kiezen maar uiteindelijk werd het seriewerk, terwijl ik bezig was had ik de smaak wel te pakken.

Toeval wil dat Lien ook kussens gemaakt heeft (ik vond haar stofje ook wel leuk) en een link naar een tutorial zette. Ik heb het zonder gedaan, gewoon wat rekenen, zoals Plutomeisje zo mooi tekende. Voor de kussens 60 op 60, gebruikte ik breedte 65 en lengte 145cm met een zoompje van 3 cm. Het Brittenstofje was verschrikkelijk om te stikken, het rimpelde en meteen wist ik waarom je de steken efkes moet testen. Maar de diertjes gingen voor niks.

Het was een beetje improviseren, maar uiteindelijk wees het zichzelf uit. Het enige minpuntje is dat de grootste flap onder de kleinste zit, maar een kniesoor die dit opmerkt. Trouwens als je slaapt let je daar niet op. Ik was al blij dat mijn diertjes en letters in de juiste richting liepen.

Een mooie voorbereiding voor het rokje dat er nog aan zit te komen, of wat dacht je?

You Might Also Like

0 reacties