Zaterdag was een werfdag, door een samenloop van omstandigheden was ik in Gent blijven slapen en kon ik met een halve slaapkop iets over half zeven in de deur post vatten. 's Morgens, jawel. Ik merkte iets vreemd. Mijn fiets had daar gisteravond toch gestaan? Ik had die woensdagavond laatst gebruikt voor het toneel, het had oudewijven geregend, had ik die wel op slot gedaan? Stond die daar vrijdagavond nog toen ik thuiskwam? Op den duur gaat een mens twijfelen en voor de zekerheid ging ik ook maar eens in het fietsenrek op het einde van de straat kijken. Mijn buurman van een paar huizen verder kwam buiten met een koersfiets aan de hand. Echt waar, als ik ooit gepensioneerd ben dan blijf ik binnen tot acht uur. Maar zo wist hij meteen uit eerste hand dat mijn fiets gestolen was. "En hij staat daar al van ze leven voor uw deur" en dat hij het nog gezegd had. Hoeveel keer al niet? Tja, één fiets op tien jaar valt wel mee, probeerde ik nog. En ik dacht nog dat ik dringend eens het achterlicht moest laten nakijken en de ketting ook wat haperde. En dat er toch betere fietsen in de straat stonden om mee te pakken. Zelfs de buurman merkte het op.

Enfin, de dag was goed begonnen. Toen ze aankwamen ging ik een kijkje nemen in het station, eens informeren bij de politie of ik daar aangifte kon doen. Niet gegraveerd? Geen factuur? Nee, tweedehandsfiets. Hij schudde het hoofd, de aangifte kon ook via internet. Hij ging zich duidelijk niet moe maken voor een verloren zaak. Ik zei nog dat hij al tien jaar voor mijn deur stond en hij reageerde met: "en nu pas gestolen? Vreemd."

En dan plots out of the blue, stond de buurman in de namiddag aan mijn deur. Hij had nieuws. Meer nog, hij had mijn fiets gevonden, wat verder aan het station en nu stond hij in zijn achterkot. Hij ging hem eens gauw halen dan kon ik kijken of hij gelijk had. Ik vond het raar een fiets stelen om dan naar het station te rijden, een straat verder. Maar waarlijk, het was mijn fiets, nog op slot en al. Ik heb hem veiligheidshalve maar binnen gezet, al kan ik niet garanderen dat ik zo secuur zal blijven zijn. Maar ik kan weer op stap

Eind goed, al goed.