Mijn secret santa noemde mij geen gemakkelijke. Bij het lezen van mijn blog vond ze niet meteen raakpunten, maar ik denk dat haar leven de laatste maanden nogal sterk rond de komst van de derde spruit draaide en terecht. En de verhuis. Ik vind haar vlindervingerpopjes wel leuk, een patroon dat ik zeker wel eens ga proberen. Ze blogde zelfs op voorhand wat ze zou opsturen. Maar ik had er geen idee van. Ik had wel gezien dat ik meer trafiek op dit blogje kreeg met de uitwisseling van de namen, maar geen idee waar ik moest kijken. Dus was het wachten tot gisteren, voor de naailes vond ik het briefje van de post en gelukkig zijn die op woensdag lang open.



Ik glimpte even, maar het zat in een leuk rood papiertje. Dus moest het wachten tot ik terug op de trein huiswaarts zat, vandaar ook de slechte kwaliteit van de foto's, vrees ik. Ik merkte dat het papiertje vol stond met gestempelde lieveheersbeestjes, altijd leuk om aan de zomer te denken.



Het is een leuke tas en onderzetters met stofjes van haar grootmoeder en overgrootmoeder. Er zit dus flink wat nostalgie aan verbonden en dat vind ik super. Ik zou het zelf heel moeilijk hebben om daar afscheid van te nemen. Ze vroeg zich af of ik het leuk zou vinden en geef nu toe, een extra tas is altijd wel meegenomen. Ik kan alleen maar vol bewondering kijken naar haar stiksels, ze heeft zelfs geëxperimenteerd met kantjes, ik voel me vereerd.




En die knoop op de tas is toch gewoon super?



En nu hoop ik maar dat gauw het verlossende bericht komt dat mijn pakje ook goed is aangekomen. Dan kan ik vertellen wat ik gemaakt heb.