Ik blijf het wat lastig vinden om voor anderen iets te breien. Gewone vragen wimpel ik meestal al lachend af, ik ben nogal een egoïstische breier eigenlijk. Ik ga me straks dan ook wel weer een beetje ergeren aan postjes met ellenlange lijstjes van dingen die nog als kerstcadeau gauw gebreid moeten worden. Als ik iets brei heb ik meestal wel een idee of wil ik een patroon echt wel eens uit proberen.Maar toch blijft het wat bang afwachten naar de reactie van degene die het krijgt. Voor mijn nichtje maakte ik eerder slofjes, die best wel goed onthaald werden. Voor haar eerste verjaardag is er een truitje. Zoals gezegd, heb ik het iets langer gemaakt. Voor de oogjes zal ik ook dit keer geen knoopjes gebruiken, gewoon omdat ik geen tijd heb gehad om er te zoeken en dat ik het wel leuk vind zonder. Toen ik het fier toonde aan een vriendin vond die het nogal groot voor een eenjarige. Maar ik denk dat ze er wel snel genoeg in zal kunnen (en het ook al snel te klein zal zijn). En ook in de zomer kunnen we met ons Belgische weer wel eens een truitje gebruiken, nee?



I find it rather hard to knit something for other people. I always refuse requests with a smile, you could say I'm an egoistic knitter I guess. If I knit something for a gift, I always have an idea or I really want to try the pattern, but it's still a bit scary to see the reaction of the one that gets the gift. Earlier I made these booties for my niece. And I must say, they received quiet a warm welcome. For her first birthday, there is this little sweater. As said, I made it a little longer. And I won't put buttons for the eyes, like I did for mine. When I showed it to a friend, she thought it was rather big for a one-year-old, but I guess they'll grow in (and out) of it soon enough. And even in summer time, one can use a sweater with our Belgian weather.

En voor de Ravelry mensen zet ik er maar ook de button bij, kunnen jullie smullen van andere kleuren en maten.

En omdat mijn jongste zus toevallig op haar verjaardagsfeestje ook jarig is, mag ze ook een kleine verrassing verwachten. We zijn niet zo een cadeautjesgevers in onze familie. En ik weet ook niet goed wat ze leuk vindt. Ik dacht eerst aan wanten, maar ik hoorde haar onlangs klagen dat mijn pa altijd wanten voor haar koopt in de winter, leek dat geen goed idee. En een muts zit zo wat in hetzelfde vakje, zou ik denken. Dus werd het een tasje, welke meid van 17 heeft voldoende tasjes? Ik haalde het idee bij Ponnekeblom. Ik gaf commentaar op haar tasje op Ravelry en ze verklapte me dat de wol van de Wibra kwam en ze zomaar wat gehaakt had. En ze had gelijk, er lagen best vrolijke kleuren in die heel dikke wol en met een haaknaald nummer 10 begon ik er aan. Mijn stiktalenten zijn nog niet voldoende ontwikkeld om het ook een voering te geven en dat is wel handiger om de eindjes weg te steken, maar ik ben best tevreden van het resultaat. Hopelijk zij ook.



And because it is my little sister's birthday on the day we celebrate the first birthday, I made her a little gift. We are not the best of gift givers in our family, I guess. First I thought of mittens, but I heard her complain to my dad that he buys her every year mittens in wintertime. I guess you could say the same of a hat. So I crocheted a little bag, because what 17-year-old girl has enough bags? I was inspired by some of the projects of Ponnekeblom on Ravelry. She explained to me where she bought the cheap yarn and how she designed them on the way. She was right about the beautiful colours and with a hook 10mm I started. I'm not yet a dedicated sewer so there is no lining as she did, but I quiet like the result. Hope she does as well.