Het is zoals Line hier zegt: in de confectie kijken ze daar niet naar, daar lopen strepen zoals ze willen. Zoveel mogelijk stukken uit de stof halen en meer woorden hoeven daar niet aan vuil gemaakt te worden. Maar in de naailes doen we niet aan confectie. En ik had voor de gemakkelijkheidsoplossing kunnen kiezen en mijn ruiten diagonaal zetten, maar een betweterig stemmetje in mijn buurt fluisterde me in dat ik het als een kans moest zien, eens kijken of het niet zou lukken. Onder begeleiding kon er toch niks verkeerd gaan. En het moet gezegd, ik was best tevreden van de eerste poging. Alleen bij de tweede bocht, ging ik serieus uit de bocht en zonder mokken maakte ik de steken los. De tweede poging was meer dan verdienstelijk en best trots toonde ik het aan de lesgeefster. Moet het gezegd dat zij minder overtuigd was, meer nog ze wees er op dat het in de eerste helft ook al wat scheelde, een fractie van een streep weliswaar, maar toch, dat kleine beetje. Ze wou het nog door de vingers zien. Omdat ruitjes zo moeilijk zijn. Maar ik ben nog steeds best trots op het resultaat. En zoals iemand uit de les zei: “vanuit een bepaalde hoek lijken die lijnen echt wel door te lopen.”



Voor de nieuwsgierigen: het wordt een bbq-schort en de stof komt van bij de Zweden met het geel en blauwe logo, iets met rode bertha-ruiten of mijn fantasie heeft er dat van gemaakt. En straks hoop ik die af te werken, of misschien ben ik weer te enthousiast.