"Het zal toch ooit wel eens lukken..." Ik ben er van overtuigd dat ze het troostend bedoelde, maar ik wist toch niet goed waar ik het had. Ik keek haar eens goed aan, 6 jaar jonger, stralend zonnebankbruine tint en een witte bruidsjurk waar je enkel waw bij kunt zeggen. Ik probeerde keihard om me in haar wereld te verplaatsen maar het enige wat ik kon bedenken was: "ouch, zo jong en al zo star en verstijfd."

Dan vond ik de reactie van haar schoonzus wel een stuk leuker: "Heb jij geen vriend, ach hier lopen genoeg mannen rond om mee te dansen..." Maar toen was ik nog lachend aan het bekomen van onze eerdere uitspatting op de dansvloer en op zoek naar wat water. Geen schuifelaars in mijn balboekje, gisteravond, oh no...