Nu ik het toch over Zaragoza heb, moet dit me misschien ook maar van het hart. Ik ben niet zo denderend in netwerking en dat moet wel op zo van die internationale congressen. En tussen al dat volk liep er een knappe man rond, zo één in het perfecte hemd, een casual jeans en stoere maar stijlvolle schoenen. En hij bleek Nederlands te spreken. "He, heb ik jou niet gezien bij het ministerie van sociale zaken?" spreekt hij me 's morgens aan terwijl we wachten op de bus. "Nee, hoor," zeg ik heel beslist en we keuvelen wat over wie waar werkt en wat we van het congres vinden.

's Middags zitten we toevallig met alle Belgen en de Nederlander en nog een paar anderen aan tafel. Ik hoor mijn Vlaamse collega vertellen over de uitwisseling met Nederland die we gaan organiseren en hoe we dat blijkbaar regelmatig doen. Ik wil inpikken in het gesprek en ik zeg dus dat we daar vorig jaar geweest zijn en een boeiende uiteenzetting over mobiliteitscentra hebben gehad. Hij knikt. "In een zaaltje met een grote langwerpige tafel?" Ik knik. "Ik heb die uiteenzetting gegeven..." lacht hij. "O... maar ik vond het wel heel boeiend...", stamel ik nog voor ik rood word. En dan doe ik er nog een schepje bovenop: "de inhoud heb ik wel onthouden..."