Confronterend

Vrijdagnamiddag had ik vergadering, net als de week voordien. Zo een vergadering waar ik moet zijn, maar waar ik niks moet zeggen. De disc...

Vrijdagnamiddag had ik vergadering, net als de week voordien. Zo een vergadering waar ik moet zijn, maar waar ik niks moet zeggen. De discussie moet door de anderen gevoerd worden en ik moet er alleen bij zijn. Ik mag zelfs niks zeggen, denk ik. Het zijn vergaderingen vol semantische discussies, stoerdoenerij en gespeeld onbegrip. Na de vergadering van vrijdag kwam ze naar me toe. Dat ik er goed uit zag en dat ze zich vorige week zo een zorgen had gemaakt omdat ik er zo bleek uitzag, een beetje ziekjes bijna. Ik gaf toe dat ik moe was geweest en dat het een lastige week was geweest Ze knikte begrijpend, zei dat ik er nog wel moe uitzag maar toch al een stuk beter. En dat dit haar plezier deed.

You Might Also Like

0 reacties