dat mijn wolbudget voor het volgende decennium opgebruikt werd door een bestelling van merinowol bij nafra.be, een bezoek aan de Veritas waar ik sterk afgeprijsde Kid Mohair tussen de rekken ontdekte en ik toevallig met French girl knits-boek op stap was en een bezoekje aan Wolhuis Dumpie, wat meteen een artikel voor het Project opleverde

We zijn in Gent best wel verwend als het op wolwinkels aan komt. Ok, er waren er vroeger meer, maar we hebben nog steeds heel wat keuze. Mijn favoriet bij uitstek is Dumpie Wolhuis, al denk ik dat niemand de winkel echt zo noemt. Je moet goed uitkijken in de Salvatorshop om de winkel te ontdekken, maar eens je er binnen bent, is het een plezier voor de ogen. Margareta heeft een voorraad wol om u tegen te zeggen. Het enige nadeel aan de winkel is dat je er enkel tijdens de week, en dan nog enkel op dinsdag, donderdag en vrijdag terecht kunt. Voor mij was het verlof tussen de feestdagen dan ook ideaal om nog eens langs te gaan.

wolHet was er best druk. Twee oudere vrouwen waren een prachtig gebreide trui in mohair aan het proberen. Ondertussen probeerde Margareta twee dames te helpen. “Voor een sjaal? Hm, ik zou het dan toch dubbel breien als het voor een man is. Een sjaal voor een man moet een beetje stoer zijn, vind ik.” “Hoe bedoel je dubbel?”, vraagt het meisje een beetje verschrikt. “Gewoon met twee bollen tegelijk, of je kan er ook een kabel in doen, vind ik ook altijd mooi.” Ze weifelt nog een beetje en gaat verder op zoek naar kleuren die ze leuk vindt. Ondertussen roepen de vrouwen Margareta. “Tja, we zijn geen danseuses meer he. Ik vind het mooi. Je kan het met zowat alles dragen, maar ja, je verdikt er wel wat mee. Dat ligt aan het model, je moet je daar goed in voelen.” Dat is Margareta ten voeten uit, een ongezouten mening. Maar ja, je hoort dit beter in de winkel voor de aankoop dan er na, denk ik. In de winkel hangen altijd mooie truien, sjaals,… allemaal handgebreid en te koop. Een van de vrouwen heeft een keuze gemaakt. Nee, er is geen bancontact maar vlakbij zijn er twee banken. Het meisje van de sjaal twijfelt nog: misschien streepjes? “Och, maar ik ga voor jou geen kleur kiezen hoor, dat is zo persoonlijk. Dat zie ik bijvoorbeeld niet graag.” Ze wijst op de kleur die de vrouw gekozen heeft voor een trui. De vrouw protesteert luid. Ik moet stilletjes lachen…

Lees verder bij Gentblogt