Het leek eeuwen geleden maar zaterdag was het nog eens van datte: een eighties fuif van Urgent, de studentenradio in Tijuana, gratis en voor niks. Daarvoor kreeg ik wel iemand warm. Veiligheidshalve gingen we eten in het centrum, om het zetelsyndroom te slim af te zijn en toen zakten we af naar Tijuana. Zeven na elf waren wij de enige drie. Waarom beginnen feestjes zo laat? Het Damberd was een goede tussenstop om tegen de vaak te vechten. Echt waar. Gelukkig had lief de portier gevraagd wanneer er normaal volk zou komen. Twee pintjes later waagden we onze tweede, en laatste poging, het was nog geen overrompeling maar ik stapte kordaat verder tot voor de dj. Vestiaire? Nee, lang zouden we toch niet blijven. En voor iedereen zijn jas uit had, stond ik al te dansen. Mijn partner in crime C. volgde en jawel, we kunnen het nog, een dansvloer op gang trekken. Het was lang geleden, maar de dj draaide de goede dingen, niet meteen de klassieke eighties, maar voldoende herkenbaar zonder de dégoût op te roepen, waardoor we niet meer die eighties fuiven in de Vooruit frequenteren. Toen lief naar huis wou, zwaaiden we vrolijk en deden we nog even verder. En er bestaan foto's van! Ergens, want die jonge gasten trekken foto's en komen soms verkleed naar feestjes. Raar volk...