*waarschuwing: wijvenpost*

Als er nu één ding is dat ik altijd maar dan ook altijd opdoe als ik buitenga, of zelfs als ik binnenblijf is het wel deo. Ik kan zonder problemen ongewassen op zondag aanschuiven bij de bakker maar nooit zonder deo. Een tijd terug kreeg ik de schrik van mijn leven, mijn schoonzus beweerde dat die dingen ongezond zijn, meteen beaamd door mijn schoonma en dat ze duur zijn. Ik zuchtte diep en wist dat ik nooit zonder buiten zou komen. Echt niet. Ik drijf het meestal nog niet zo ver dat ik op het werk de deo bovenhaal voor ik naar een vergadering trek, maar als het fietsen me te zwaar is bekomen, heb ik wel iets voor noodgevallen.

Elke dag neem ik een douche en als een automatisme hoort daar een deo bij. Meestal rexona, zeker geen dove. En bam, daar kreeg ik van Buzzer de mogelijkheid om de nieuwe dove te testen. "Hair minimising", jakkes, de gedachte alleen al. Anderzijds gruwel ik van okselharen, sorry het is sterker dan mezelf. Het overkomt me zeker ook wel dat ik toch maar een t-shirt aantrek in plaats van een topje. In de wintermaanden gun ik mijn oksels wel eens een dagje rust. Zou ik zoiets kopen? Ik denk het niet, eerlijk, ik geloof er niks van. Laat dus maar komen.

Ik hou niet zo van de verpakking van de rollers, mijn gewone merk is ook op die vorm overgeschakeld en ik vind het moeilijk om de rollers te sluiten, de dopjes durven al eens afvallen, niet zo erg in de badkamer, wel op verplaatsing. De geur van de Dove (wild rose) bevalt me uitstekend, en dit tegen de verwachtingen, het roze is niet zo aan mij besteed. Heel positief is dat ik nog geen witte strepen heb gehad, wat bij mijn normale merk wel eens durft voorvallen.

Ik mocht er ook uitdelen: rollers en spuitbussen. Nieuwsgierigheid haalde veelal de bovenhand. En de roze zakjes gaven het een extra tintje.