In een andere wereld...

Het was met tegenzin dat ik naar mijn grootouders trok, hoe erg het ook is om dat te moeten toegeven. Ik zit er zelf een beetje door en dan ...

Het was met tegenzin dat ik naar mijn grootouders trok, hoe erg het ook is om dat te moeten toegeven. Ik zit er zelf een beetje door en dan is de beste remedie me afsluiten, ook al is dat zo egoïstisch. Maar ze lachte toen ik aankwam en vertelde me honderduit dat ze nu beneden sliepen en wie allemaal geholpen had bij de verhuis. Het klonk logisch en ze deed me het verhaal wel twee keer, wat we ondertussen wel een beetje gewoon zijn. Mijn grootvader kwam een oogje in het zeil houden maar zag dat het goed was. Ze had een helder moment. Zeker toen ze zei dat ze zich de laatste tijd zo raar voelt, alsof ze in een andere wereld is, niet op haar gemak hier, niet op haar gemak thuis, nergens niet. Ik heb haar wat getroost, dat het wel beter zou worden. En toen was het tijd voor kasseien. Al van zo lang ik me kan herinneren wordt er naar de koers gekeken bij mijn grootouders en het kan niet anders dan daar zijn dat ik de smaak te pakken heb gekregen, zeker die van de kasseien. Ze ergerde zich als vanouds aan de stomme opmerkingen van de commentatoren en supporterde voluit voor de Belgen. Volderke was schoon geweest, maar ook voor Boonen wou ze wel een bouquet zoeken. Ik vertrok met een blij gevoel, een moment om te koesteren.

You Might Also Like

2 reacties

  1. Het was opvallend kalm op de weg vanmiddag. Zowat iedereen zat naar de koers te kijken, vermoed ik.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. ik heb dat ook, mij zo soms met moeite naar mijn grootouders moeten sleuren... maar ben wel altijd content als ik er geweest ben.

    BeantwoordenVerwijderen