Ik wou dat ik iets had kunnen schrijven over mijn dansles. Het was vandaag de eerste les maar ik heb die overgeslagen. Ik ben pas om kwart voor acht van het werk thuisgekomen, de les begint om acht en ik had nog niet gegeten. Veel werk? ja, dat kun je wel zeggen. Het zou natuurlijk beter zijn als ik vroeger zou kunnen beginnen werken maar dat lukt niet zo best. Als we bij mij slapen, hoor ik steeds de kat lopen. Mijn oude huis kraakt langs alle kanten ook al is ze bijlange nog geen Garfield. Uitwijken naar de werf heeft weinig zin. Ja, er ligt een vloer maar er zijn nog steeds geen deuren. De voordeur is afgezet met hout maar tussen de spleten kijk je zo buiten. De achterdeur is besteld maar nu het dak van het koertje is kun je eigenlijk zo binnen. De kat liep er zo al graag rond en het werd te riskant om haar kwijt te raken. Ook de deur naar de trap is verdwenen, dus eigenlijk is er alleen de deur van de slaapkamer en dan ben je binnen. Griezelig vind ik dat. Ik hoor zo al geluiden in mijn slaap waarvan ik overtuigd ben dat ze echt zijn, dat het ontbreken van een hoop deuren alleen maar voor meer verwarring zorgt. In het duister beginnen mijn gedachten dan te dwalen, hoor ik iets kraken, een voetstap, een dier op zoek naar voedsel, de waaslandwolf, een verdwaald knaagdier,...