Ik sleurde uit Spanje een kanjer van een pot mee, ideaal voor stoofpotjes hield ik me voor toen ik mijn arm steeds minder begon te voelen. Koppig als ik ben, week dat ding geen moment van mijn zijde, mijn handbagage, mijn liefste wimpelde ik af, ik zou dat zelf wel dragen...

Onderussen is het ontegensprekelijk ook al het weer voor stoofpotjes. Alleen... zoals mijn liefste zondag opmerkte, zoveel heb ik er nog niet klaargemaakt. Gelukkig heb ik mijn pot wel al de vuurdoop gegeven met een potjes vis en groeten en kon ik hem dus tegenspreken toen hij zei nooit. Maar veel is anders....

Probleem is natuurlijk dat stoofpotjes moeten sudderen, lang, heel lang en dat je dat niet zo één-twee-drie kunt doen zo na het werk, voor je nog op stap gaat... Een goed voornemen voor als ik thuis werk. Mijn liefste telde geduldig af en vandaag is het zover. Gisteren bij de Turkse slager wat lam gaan kopen, wat verder ook nog allerlei groentjes en dan maar sudderen....

Thuiswerken heeft tot dusver enkel nog maar voordelen opgeleverd. Ik heb om achtuur deze morgen mijn liefste tot ziens gekust, mijn vuilbakken buiten gezet, de was buiten te drogen gezet, een nieuwe machine gevuld en ik ben dan maar ingelogd, ietsje vroeger dan ik normaal in Brussel zou doen. En nu aan het werk!