* haalt haar schouders op bij de flauwe woordspeling *

Gisteren was er in Kunstencentrum Vooruit een debat naar aanleiding van de het boek Op het kruispunt van de politiek. Links en rechts in Vlaanderen van de vakgroep politieke wetenschappen van de UGent. Het debat wou zich concentreren op de vraag Wat is links?
Jos Gheysels mocht tegen een achtergrond van Nederlandse verkiezingsuitslagen en de campagnestrijd in Frankrijk de eerste vragen lanceren. Het boek had een paar dingen bevestigd die we eigenlijk al weten, maar toch zijn nut hebben: links en rechts bestaan nog in Vlaanderen, men kan economisch links zijn en cultureel rechts en omgekeerd. Hij eindigde met een pleidooi voor meer ideologische debatten binnen de partijen en niet enkel deze van een blauwe partijvoorzitter die een progressieve partij wil worden, later rechtgezet door er aan toe te voegen zonder links te zijn. Een verwijzing naar deze partijvoorzitter werd al gauw een rode draad doorheen het debat.
Met BV-allures kondigde professor Carl Devos zijn gasten uit. Iets zegt me dat hij te veel in Terzake is geweest want hij krijgt al de irritante trekjes van een bepaalde presentator/journalist voor wie ik het programma vlug doorzap bij het zien van zijn strikje. Waren aanwezig: Fabian Lefevere (journalist bij mijn krant), Erwin Mortier(auteur, want het is een kunstencentrum dixit prof-BV), minister Bruno Tobback, Hugo Coveliers ("een echte partijvoorzitter, dames en heren", woeha) en Jef Sleeckx van het Comité voor een andere politiek.
Ik ga hier niet alle argumenten op een rijtje zetten maar ik kan wel zeggen dat Bruno Tobback, tot mijn eigen verbazing, best wel op mijn sympathie kon rekenen. Het begon al met zijn eerste zin "Lees uw eigen boek...", een sneer naar de prof en zeker niet de laatste ("de partij financiert ook samenleving en politiek om de ideologische discussie in gang te houden". Hij had ook geen zin om in te gaan op de "linkse ziekte", een opbod om wie het meeste links is. Nee, hij wou discusiëren over de "kloof tussen hem en Hugo, ipv het beekje tussen hem en Jef." Hugo Coveliers was best grappig bij momenten, zo keek hij naar de vloer tussen hem en de minister bij toen hij het over de kloof had of over "het begin van zijn einde bij de VLD" maar hij had dan ook, naar eigen zeggen niks te verliezen. Dit was duidelijk niet zijn publiek. De militante Jef Sleeckx pleitte niet onterecht voor meer contacten met de arbeiders, maar uiteindelijk verviel hij in een refreintje "naar de fabrieken gaan" waar de studenten achter mij al heel vlug kritiek op hadden. Ongetwijfeld pol&soc-studenten, zoals ik er eentje was, maar met een andere visie en minder besef van de afkomst van heel wat mensen. Een beetje zoals Erwin Mortier zei, de eerste uit de familie die aan de unief kon studeren en hoe nog niet zolang geleden mensen uit zijn familie stierven omdat ze de dokter niet konden betalen. Waarop hij besloot met "de staat investeert al veertig jaar in mij en ik vind het dan ook maar normaal dat er iets terug gaat. Ik heb er geen problemen mee om mijn belastingen te betalen." Een uitspraak die uiteraard op bijval kon rekenen bij de minister en op heel wat minder bij de partijvoorzitter.
Er werd een strak tijdsschema aangehouden waardoor er voldoende tijd was voor de vragen van het publiek en een eindbeschouwing van een journalist bij de Knack. Spijtig genoeg had hij een tekst voorbereid waar hij hier en daar een verwijzing naar het debat inloodste, die ongetwijfeld op papier wel stof levert om over na te denken maar in het geroezemoes van de studenten achter mij soms wat verloren ging. Maar ja, je wereldbeeld verandert serieus eens je gaat werken, een huis koopt, een lening afbetaalt,... Het gevoel bij het nieuws van Volkswagen is nu anders anders dan toen ik nog studeerde en het nieuws bij Renault vernam, zoals Lien ook al opmerkte.