Mijn collega met wie ik een bureau deel had een mededeling. Ze is zwanger, gisteren bij de gynaecoloog geweest en nu mag het officieel geweten zijn. In maart komt er gezinsuitbreiding en zal ze er een tijdje niet zijn. Binnenkort loopt ze dus met een dikke buik rond. Of ik nog niet gemerkt had dat ze veel at? Euh ja, maar ik dacht dat ze gewoon regelmatig op het werk ontbeet en in de namiddag speel ik ook wel een yoghurtje en/of een stukje fruit binnen. Ik had wel al eens verzucht dat ze kon blijven eten en toch zo mager bleef. Maar ik had er niks meer achter gezocht. Ik kan natuurlijk ook niet echt vergelijken met de situatie zoveel maanden terug. Ja, mijn voorganger zou het wel vlugger gemerkt hebben.

In de namiddag krijgt ze telefoon. Ik volg het gesprek met één oor. Natuurlijk is het druk, maar ze wil wel tijd maken. Ja, kom maar langs maar je moet weten dat ze zwanger is en dus wil ze zoveel mogelijk opdrachten afwerken in plaats van nieuwe aan te nemen, zeker als het langetermijnprojecten zijn...

Een begrijpelijke reactie maar in kleine teams kan het wel eens problemen opleveren. Ik ben me nog volop aan het inwerken en ben er ook niet zo gerust in. Ik zal de komende maanden nog een tandje bij mogen steken en hopelijk zoveel mogelijk van haar opsteken...

Ondertussen word ik omringd door vrouwen van mijn leeftijd die samen giechelen omdat ze niet meer in hun jeans kunnen, omdat ze zo lang een geheimpje hebben moeten bewaren, omdat ze iets hebben zien bewegen op de echo, omdat.... omdat ze iets gemeen hebben...