Rock Werchter - top 5

Krantencommentaren na optredens zijn zowat mijn favoriete lectuur, ook bij festivals. Ook al moet ik toegeven dat ik het niet altijd eens be...

Krantencommentaren na optredens zijn zowat mijn favoriete lectuur, ook bij festivals. Ook al moet ik toegeven dat ik het niet altijd eens ben met de verslaggever en met deze gedachte troost ik me als ik zie wat voor fantastische optredens ik gemist heb. Een festival van vier dagen met twee podia is altijd keuzes maken en de hitte was soms moordend. Bovendien had ik anders dan bij voorgaande edities minder de neiging om van bij het openen van de deuren te staan wachten, laat staan om op voorhand de programmatie tot in de details uit te pluizen en van het ene naar het andere podium te zappen om van alles iets mee te pakken.

Mijn persoonlijke top 5 van Werchter:

1. Depeche Mode: het was mijn ultieme reden om naar Werchter af te zakken, ook al ken ik de groep enkel sinds hun comeback en een handvol synthesizerhits. Maar wat een podiumbeest, drie extra schermen zorgden voor heel wat mooie beelden.

2. Betty Lavette: onterecht door mij heel het weekend bestempeld als het discowijf dat ik wel wou zien, terwijl het eigenlijk een souldame is. Met een lijf waar je nooit 60 jaar opkleeft, een podiumprésence om u tegen te zeggen, ze slaagde erin om zoveel gevoel in haar liedjes te steken dat ik vond dat ze meteen een oscar verdiende, ik kreeg zowaar een krop in mijn keel.

3. Sigur Ros: geprogrammeerd tegenover dEUS, maar voor mij niet echt een moeilijke keuze en het was zoals ze zelf zeiden die van dEUS misten een goed concert. Met een groot dozijn muzikanten op het podium slaagden ze er in om het publiek mee te nemen naar een andere wereld.

4. Hooverphonic: een concert dat technisch perfect in elkaar zit, muzikaal en qua beelden. De livebeelden van het optreden vermengen met opnames, subliem echt waar. Ik ben het ook absoluut niet eens met het commentaar op de nieuwe look van Geike. Haar groene kleedje onderstreepte haar frêle figuur, zeker op een achtergrond van bloemen in het veld en zonsondergangen, maar haar zilveren botten getuigden van moed en pasten wonderwel bij het uithalen van haar stem. Wat ze met de beeldschermen hebben uitgestoken, is pure klasse. Misschien een idee voor de perfectionisten van Tool want hoewel ik hun optreden best ok vond, stoorde ik me enorm aan het feit dat ik niks van de groep te zien kreeg, enkel videoclips.

5. Een ex aequo: Soulwax/Leela James: voor mensen die me bij een dergelijke hitte kunnen doen bewegen tot ik alles rondom mij vergeet.

Mijn teleurstelling was het optreden van Live, van het charisma dat ik me herinner van de vorige keer is bitter weinig overgebleven en de pauze tussen zijn liedjes was echt te groot.

You Might Also Like

0 reacties