Rode rozen, kan het anders op 1 mei, feest van de arbeid? Niet omwille van mijn rode idealen want die vind ik op zo'n dag zelden terug, niet in de eindeloze toespraken, niet in de parades,...

Nee, 1 mei is voor mij onlosmakelijk verbonden met een rode roos omwille van A. We deelden dezelfde idealen maar hadden niet hetzelfde levensritme. Op deze dag, exact negen jaar geleden, was ik aan het blokken voor mijn eerste kandidatuur. De proffen hadden een zware schifting beloofd, vertelden fabeltjes over al dan niet uitstellen met blokken vanaf het verschijnen van de foor in Gent, tegengesproken door leden van mijn favoriete studentenclub,... Enfin, op 1 mei zat ik volop met mijn neus in de boeken, terwijl A. naar Kortrijk 1 mei ging vieren: gratis optredens, bier,... en geen lief in de buurt, wat kan een man nog meer wensen. Ja, hij kon zich dat op dat moment zonder problemen permitteren omdat hij een semestersysteem had. Eerlijkheidshalve moet ik er aan toegeven dat het misschien de enige dag was dat ik mijn jaarsysteem vervloekte, voor de rest kon ik zonder problemen op stap gedurende het jaar tot ergens aan de paasvakantie een iets strakker schema gevolgd moest worden. Maar ik wijk af, terug naar de rode rozen...

1 mei 1997, nog stapelverliefd, bood hij me een rode roos aan als teken dat hij aan me gedacht had (en ook omdat die dingen voor het goede doel verkocht werden als ik me goed herinner). Het was geen echte roos maar zo een stoffen roos die ik gekoesterd heb, ook nu nog zovele jaren later zit ze ergens bij de herinneringen aan een mooie tijd. Samen met de rozen van de daarop volgende jaren.

1 mei 2001, was mijn eerste 1 mei als werkmens maar ook mijn eerste 1 mei zonder roos van A. Toen kocht ik maar zelf mijn rode rozen en sindsdien ben ik dat blijven doen.


Update: het verhaal dat ik in gedachten had, was langer maar aangezien ik gisteren niet thuis was, moet u het doen met de draft. Ik kon het verhaal toch moeilijk nog later vertellen?